Door Carla de Bruin | RV Michiel de Ruyter
Carla de Bruin is met haar 73 jaar de oudste beginnende roeier ooit bij Michiel de Ruyter. Op 29 september roeide ze haar eerste toertocht.
Dinsdagmorgen 29 september 04.30 uur. Ik kijk uit het raam. Regent het nu of lijkt dat maar zo? Om negen uur moet ik in Uithoorn zijn voor mijn eerste echte roeitocht. Als BRC-er [BRC = Basis-roeicursus, red.] mag ik mee met de “oude rotten”. Nou ja… oud zijn ze niet, want van mijn leeftijd, maar voor iemand die vorig jaar met roeien is gestart zijn het natuurlijk doorgewinterde roeiers. En ben ik opgelucht als het regent omdat ik mij afvraag of ik het allemaal wel kan bijhouden of kijk ik uit naar de tocht? Vooral het laatste. We hebben zaterdag tijdens de les met Dick nog geoefend hoe we liggend onder een brug door moeten en wat we moeten doen in de sluis. Spannend, ik kijk er naar uit.
Het is droog en rustig weer als we verzamelen op de Kampanje. We zijn met elf roeiers en de stemming is uitstekend. De nieuwkomers worden hartelijk ontvangen. Iedereen is op alles voorbereid, van regenpak tot zonneklep en pleisters en iemand verruilt zelfs haar lange broek voor een korte. Weet zij iets wat wij niet weten? Ik voel mij al snel op mijn gemak bij Diny, Netty en Greet hoewel het eerste traject toch vooral bestaat uit opletten dat ik mee kan komen. Maar ik merk ook dat een tocht roeien vooral een ontspannende bezigheid is waarbij lekker wordt gekletst en genoten van de omgeving.
Restaurant De Keijzer ontvangt ons met open armen en we kunnen buiten zitten om te genieten van een uitgebreide, goed verzorgde lunch (goed geregeld Cees) en van leuke gesprekken. We gaan later terug dan gedacht en ik spreek met de dames af dat ik het laatste stuk ga sturen als we door de sluis heen zijn. Maar wat duurt het nog lang voordat we bij dat vlot zijn… Om 15.45 uur leggen we aan bij de Kampanje en kunnen we terugkijken op een heerlijke ontspannen roeitocht en een in alle opzichten geslaagde dag. Hebben we geboft met dit mooie weer en leuke gezelschap of hebben we het gewoon verdiend? Ik weet het wel… en ik weet ook weer waarom ik vorig jaar ben begonnen met roeien!
De koffiestop langs de kant van de weg met de boten vastgemaakt aan een pen in het gras is heel welkom. Er is voor koffie, thee en bijlagen gezorgd en dat alles valt goed in de smaak. Ik heb geen idee waar we zijn maar als we bij de Tolhuissluis komen herken ik hem van mijn wandelen. Nu dus vanaf het water maar echt spannend is het niet. Een ruime sluis met alleen onze drie boten. Bovendien is het verval heel klein. Maar toch, de ervaring is leuk. Op naar Leimuiden voor de lunch. We boffen enorm want het weer is prima. Zon, zon en nog eens zon en bijna geen wind. Wat willen we nog meer. Ik kan inmiddels ook weer van de omgeving genieten en de mederoeisters letten goed op mij. Als ik even wil stoppen of wil sturen? Het kan allemaal.
