Door Linda Smallegange | 10 mei 2020
Linda Smallegange Roeit sinds ugh-jaar bij De Laak. Daarvoor bij Asopos de Vliet. Vindt alle typen roeien leuk, in allerlei weer op allerhande water. Kan zich prima vinden in het adagium roeien is leuk, veel en ver roeien is leuker. Doet het secretariaat van Dutch Coastal Rowing (DCR). Regelde de KNRB marathonroeikalender in een ver verleden.
Weken heeft het stil gelegen, de roei-activiteiten. Ik herinner me nog precies de laatste dag dat ik in de boot stapte, 11 maart. Het lijkt een eeuwigheid geleden.
Mijn roeikalender zag er heel leuk uit: 2-Head, Elfsteden, Ringvaart, heel veel marathons, vaak op zee. Avontuurlijke Ruderwanderfahrten. Ik zou mijn werk om mijn roei-activiteiten moeten plooien. En ineens was dat niet meer nodig.
Ondertussen smeulde het verlangen… Als ik de Vliet zag, de zee, vennetjes, slootjes, vijvertjes, poeltjes, plasjes, doodlopende watertjes.
Sinds de jeugd weer roeit, smeult het verlangen niet. Het is opgelaaid. Vanaf maandag mag jeugd ouder dan 18 ook weer roeien; mijn boot breng ik weer naar het strand; plannen voor Ruderwanderfahrten gaan in overdrive. De bibliotheek met beschrijvingen van (zee)roeitochten trek ik he-le-maal leeg. Het nummer Fever van Peggy Lee verwoordt het precies: ik ben bevangen door roeikoorts.
