Guus van Wechem schrijft drie afleveringen over Dutch Coastal Rowing en zijn visie op die vorm van roeien.
Lees natuurlijk ook het oktobernummer van Roei! – met heel veel over coastal rowing – waarin Guus ook aan het woord komt.
Deel 1 van 3:
Het begin
We zijn blij dat we als Dutch Coastal Rowing (DCR) ook ons steentje mogen bijdragen aan de publiciteit van het roeien in brede zin en aan het roeien op zee in het bijzonder. Waar staat DCR voor? Wij roeien met yole de mer op groot open water zoals de Zuid-Hollandse en Zeeuwse stromen, en op de Waddenzee, de Noordzee en de Middellandse zee, waar je het wel uit je hoofd laat om met een gewone roeiboot te gaan varen.
Iets over de historie van Dutch Coastal Rowing. Vijftien of twintig jaar geleden – ik roeide toen nog bij de Goudse – heeft de KNRB met vooruitziende blik onder aantrekkelijke voorwaarden yole-de-mers ter beschikking gesteld aan enkele aan groot open water gelegen roeiverenigingen. Dat waren Naarden, Muiden, Nautilus en de Dordtsche, met de boodschap ‘leen ze uit!’.
Daar kregen wij bij de Goudse lucht van en omdat onze leden konden roeien en zeilen en dus konden navigeren werden er trips uitgezet, eerst Naarden-Marken en later Harlingen-Terschelling. We wisten veel leden te enthousiasmeren zodat we verscheidene teams deze trips konden laten maken. Een zeiler zette de route uit en laadde die in een GPS. Je komt met opkomend getij van Terschelling naar het vaste land en als het hoogwater geweest is kan een volgend team de boot overnemen en roeit die met afgaand tij terug naar Terschelling.
Eén team was te laat, vergat de GPS over te nemen en zei ‘Oké, daar ligt Terschelling en in rechte lijn eropaf’. Maar waar eerst water was kwam zand te voorschijn. Uren hebben ze de boot over het zand achter zich aan gesleept, dwars door natuurgebieden, iedereen ongerust achterlatend want een telefoon hadden ze ook niet meegenomen.
Tekst gaat door onder de foto
Toen is de bij ons de knop omgegaan en zeiden we als organisator tegen elkaar: Zo doen we het nooit meer! We leiden onze zoetwatermatrozen eerst goed op, leggen uit wat er anders is op groot open water en pas dan de zee op. De basiscursus werd geboren.
Later, ik roeide inmiddels bij RV Alphen, kwam ik Jaap Maks van Roeireizen tegen die adverteerde met roeitochten op de Waddenzee. Ik belde hem, ‘heb je daar ervaring mee? Nee! Nou ik wel! Laten we samen Harlingen-Vlieland-Harlingen organiseren. Jaap ontketende een mediaoffensief. Er was een ongelofelijk grote belangstelling. Jaap regelde vier extra yole-de-mers van Eurodiffusion, de toenmalige marktleider uit de Provence. Deze grote clinic werd een groot succes.
Dat smaakte naar meer. Het is dan toch wel handig als je eigen boten hebt. We leenden in die tijd bij Jason de Noorderhaaks. Ik belde onze contactman daar en zei ‘Als jullie je boot wegdoen wil ik het als eerste weten!’ Dat kwam goed uit want ze waren hun botenloods aan het vergroten en kwamen geld tekort. De dag daarop haalde ik dol van blijdschap de Noorderhaaks op en betaalde cash, uit eigen zak. BAM!
Later waren er vier man, de Founding Fathers, die het beginkapitaal voor DCR verschaften. Ieder probeerde bij zijn eigen vereniging onderdak te vinden voor de Noorderhaaks, zonder succes. ‘Daar krijgen we bij de ALV de handen echt niet voor op elkaar’ zeiden de besturen, ‘wat moet je met zo’n yole-de-mer?’
Wat nu? We richten onze eigen roeivereniging op! Zo gezegd, zo gedaan, het was april 2016. De naam? Weer uit Jaap z’n koker: Dutch Coastal Rowing. En omdat we geen geld hadden, een lean & mean organisatie: een boot op een trailer en een website, en dat is het. Welke tarieven? Jaap kwam met een lage contributie, 35 euro, en voor het gebruik van de boot 100 euro. Dat bleken allemaal gouden grepen. De veiligheidsuitrusting van boot en bemanning bespraken we met roeiers met zeezeilervaring.
De klusploeg van Alphen knapte de boot en de trailer op en rustten de boot uit. We hielden veel presentaties in het land en de leden stroomden toe, we hadden in no time 130 leden, en dat terwijl we mikten op 80 tot 100. We wilden onze leden namelijk een of twee maal per jaar veilig de zee op laten gaan met die ene boot. De publiciteit werkte, ik stopte met werven.
Wordt vervolgd