Door Kees Verweel | 23 januari 2021
Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.
Gezien de huidige lockdownmaatregelen die deze week ook nog eens fors aangescherpt zijn, was te verwachten dat er ook in 2021 sloeproeiwedstrijden geannuleerd moeten worden. De Harlingen-Terschelling race organisatie stuurde afgelopen zondag een persbericht met het nieuws dat deze Koninginnenrace wederom niet doorgaat. Afgelopen woensdag meldde de organisatie van het Harlinger Kampioenschap Sloeproeien ook dat ze editie 2021 annuleren. Ik ga ervan uit dat er – helaas – nog vele races komen te vervallen, zeker in de eerste helft van dit jaar. Volkomen begrijpelijk, maar tevens erg frustrerend. En niet leuk om dit soort updates op sloeproeienNL te moeten zetten, veel liever plaats ik uitslagen van wedstrijden en nieuwsberichtjes van teams die volop aan het trainen zijn!
Afgelopen week deed zich een vreemd voorval voor. Toen ik dinsdagochtend vroeg op mijn mobiel keek, zag ik een gemiste oproep van maandagavond laat, en op de voicemail stond een bericht van de Nederlandse kustwacht. Men had mijn telefoonnummer op sloeproeienNL gevonden en het verzoek was om zo snel mogelijk terug te bellen. Direct gingen alarmbellen rinkelen, maar tegelijk kon ik met geen mogelijkheid bedenken waarom ze juist mij zochten? Dus om 7:15 uur gebeld met Den Helder, waar de dienstdoende medewerker wel de notitie vond van het telefoontje, maar niet de reden waarom, dus hij beloofde dit even uit te zoeken en me terug te bellen. Ik snapte er nog steeds niks van!
Een paar uurtjes later kwam het verlossende telefoontje: men had een noodsignaal opgevangen vanaf de Atlantische oceaan! En vanuit dit bericht begreep men dat het om een kleine roeiboot ging, waarop men via Google bij sloeproeienNL terecht was gekomen en zo bij mij. De vraag was of ik meer wist, en eventueel meer gegevens had van deze boot en de organisatie van de Atlantische race. Omdat ik de Talisker Whisky Atlantic Challenge volg via de YB pagina, maar ook via Facebook en Twitter, had ik toevallig gezien dat bij de laatste deelnemer in het veld – Jasmine Harrison – die als ‘Rudderly Mad’ solo meedoet, in de nacht van zondag op maandag een incident was. Deze jongste vrouwelijke deelnemer ooit werd om 04:00 uur lokale tijd gewekt door haar AIS alarm. Er bleek een groot schip – boorschip Stena Forth – op ramkoers te liggen met haar 7 meter korte roeiboot. Op de foto die ze maakte is te zien dat het schip rakelings langs haar roeiboot is gevaren! Dus zelfs op die grote weidse Atlantische oceaan kun je zomaar overvaren worden. Maar hoe kwam dit bericht bij onze Kustwacht terecht? Wellicht heeft Jasmine een EPIRB-noodsignaal uitgezonden? Afijn, ik kon de medewerker van de Nederlandse Kustwacht vertellen dat alles goed was afgelopen, en ik heb de contactgegevens van de organisatie van de Atlantic Challenge gemaild.
Over de Challenge gesproken, dit weekend finishen de Atlantic Dutchesses na ruim 43 dagen roeien! We gaan weer Nederlandse geschiedenis schrijven, want de dames zijn het 1e Nederlandse damesteam dat deze tocht volbrengt, en in het klassement eindigen ze als 7e overall, 6e in de raceklasse, 6e in de ‘fours’ maar vooral 1e in het damesklassement! Morgenmiddag is hun finish op Facebook live te volgen! Dus perfect voor de zondagmiddag ?.
Vandaag gaat ons luchtruim op slot voor vluchten uit onder andere Zuid-Amerika, dus met een beetje pech staan de dames gelijk voor een nieuwe challenge! Hoewel wat langer op Antigua verblijven geen echte straf is na een fenomenale prestatie!