Door Evelien Korving | 8 juni 2020
Aan alles komt een eind. Ook aan ons verblijf op het Rottelandje. Met pijn in het hart verlaten we dit idyllische stukje grond van de familie Post. De palen, die de grond in zijn geslagen en waaraan de skiffjes vastliggen om ze niet mee te laten nemen door een eventuele windvlaag, worden uit de grond getrokken. De skiffjes opgepakt en in de Rotte gelegd. Klaar voor de terugweg.
We roeien terug naar het overloopvlotje dat De Rotte verbindt met de Willem-Alexander Baan (de WAB). Daar op het vlotje is het al druk met dagjesmensen. We hebben namelijk één van de warmste dagen uitgekozen voor deze ‘verhuizing’. Gelukkig is er net genoeg ruimte om aan te leggen.
En daarna is het een logistieke uitdaging om naar de andere kant te ‘klünen met skiff’!
Tot onze vreugde heeft Staatsbosbeheer, tijdens onze afwezigheid en op verzoek van de WAB, een mooi pad van steenslag aangelegd. Het pad leidt ons over de dijk naar beneden richting fietspad, zodat we niet meer door de modder glibberend met de skiff op de nek naar beneden hoeven te schuiven. Wel blijft het uitkijken voor de fietsers op het fietspad dat we moeten oversteken, tot we bij het tweede vlotje komen, dat van de WAB.
Op dit vlotje ligt een ouder stel in badkledij op stretchers, met koelbox en al, maar maken direct plek voor ons als we aankomen met onze skiffs. Als roeier ben je echt niet de enige die het vlot benut op deze warme dagen, dat is duidelijk! Het doel van de Gemeente Rotterdam om van de baan en de ruimte er omheen een mooi recreatiegebied te maken, lijkt op deze dagen zeker behaald!
We duwen ons af van het vlot en roeien in de ‘westelijke W’, een zijarm van het overloopgebied, naar de wedstrijdbaan. Maar in plaats van lekker te roeien zien we tot onze schrik dat hier de waterplanten inmiddels het wateroppervlak hebben bereikt! Daar hebben we even geen rekening mee gehouden. Heel rustig en bedachtzaam maken we onze halen naar de wedstrijdbaan.
Het mooie weer, de warmte, de lage waterstand, en de helderheid van het water zijn perfecte ingrediënten voor een snelle groei van de waterplanten. Een ramp uiteraard als je in een skiff wil trainen.
Ik voel al snel de heimwee naar Rottelandje opkomen. Het mooie water van de Rotte, daarna de Rottemeren richting Moerkapelle. Een kopje koffie in de tuin na afloop.
Ik beloof mezelf op dat moment direct dat ik, als het weer én de waterplanten het toelaten, zoveel mogelijk naar De Rotte zal gaan.
Gelukkig is het nu nog goed te roeien op de baan zelf en genieten we daar van de afwezigheid van plezierbootjes. Om Johan Cruijff nog maar eens te citeren: ‘Ieder nadeel hep z’n voordeel!’
Evelien Korving, geboren in 1963, roeit sinds de zomer van 2004. Voorheen waren judo, zwemmen, tennis, basketbal en wielrennen haar sporten. Maar bovenal: alpinisme. Als jong kind namen haar ouders haar mee de Alpen in. Dat leidde in de puberteit tot het volgen van klimcursussen en vanaf haar 18e tot het gidsen van groepen in de Alpen. Aan die klimpassie kwam een ongewild einde door een zware schouderblessure. Na de revalidatie daaraan, vooral door roeien bij RV Rijnland in Voorschoten, werd dit de nieuwe passie. Al in 2007 deed ze mee aan haar eerste FISA-Masters in Zagreb. Ze woont sinds 2015 aan de Hollandse IJssel in Gouda, en ook dáár kan geroeid worden.
Lees alle bijdragen van Evelien Korving hier.