Door Evelien Korving | 2 september 2020
Bij gebrek aan wedstrijdritme ligt het gevaar op de loer de trainingen in je skiff als een rustig genot te gaan beschouwen waarbij een comfortabele haaldynamiek de geest rustig van A naar B brengt. Want zeg nou zelf, je hoeft jezelf niet voor de gek te houden door een trainingsprogramma te initiëren als daar geen enkele reden voor is. Of toch wel?
Gelukkig zijn er op onze roeivereniging Rijnland altijd wel creatieve geesten die initiatieven nemen om de mindset van leden te prikkelen. Om te voorkomen dat we allen in een winterslaap gaan vervallen en we straks in 2021 wakker worden met het besef dat al onze spieren ingeboet hebben aan kracht en snelheid, is er de zogenaamde Covid-Challenge bedacht over verschillende afstanden. En wel op Strava zodat iedereen die iets van meetapparatuur of een mobiel heeft, mee kan doen.
Door het trainen in mijn viertje op Rijnland werd ook ik wakker geschud uit mijn ‘zomerslaap’ en ontsproot het idee om mee te doen in de dubbeltwee, en wel aan de 10 kilometer Covid-Challenge met virtuele keerboei in Leidschendam.
In de eerste training oefenden we de virtuele keerboei, d.w.z. de vlaggenmast naast de Molen Salamander in Leidschendam. Dát trainen was niet voor niks. Ben je te laat met keren dan kost het je teveel seconden, maar ben je te vroeg, dan kan het GPS-systeem je wellicht niet detecteren en ben je gediskwalificeerd. 10 kilometer voor niets geroeid!
De laatste dag waarop we de Challenge konden aangaan, kwam in zicht. De voorspellingen waren niet goed. Windkracht N4. Maar goed, nà de keerboei heb je dan ook wind mee.
Om vroege sloepjes te vermijden spraken we om 7 uur af in de boot. Dat betekende 5.45 uur op. En dat in het weekend! Maar het weer was ons toch gunstig gezind. De wind moest nog wakker worden, net zoals wij bij het inroeien… Op gevoel vertrokken we, want hoe verdeel je je kracht over 10 kilometer als je al meer dan 6 maanden geen wedstrijd hebt gevaren? Volledig geconcentreerd, zonder de nodige sociale begroetingen op het water, stoven we op weg naar de keerboei. Een groep ganzen, die te langzaam uiteen vlogen, sisten we heel hard toe. Mijn maatje stuurde scherp de bochten in zodat we zo weinig mogelijk seconden verloren. Telkens weer het ritme oppakkend na het sturen door de bochten of onder de bruggengaten door.
In tempo 28 gemiddeld, opklimmend naar 31 in de laatste kilometer, kwamen we, in een tijd van 44:58 over de finish. De 10 kilometer was volbracht. De keerboei in 57 seconden genomen. We waren dik tevreden. Zeker toen we bovenaan in de Challenge-lijst van vrouwen eindigden. Hetgeen wel komisch is want Strava is gewoon een meetinstrument en maakt geen onderscheid in skiff, dubbeltwee of vieren. Een bekroning op Strava volgde. Maar voor hoelang?
Inmiddels is de Challenge verlengd en hebben andere Rijnlanders nog tot 15 september de tijd om ons te ontkronen!
Evelien Korving (1963) roeit sinds de zomer van 2004. Voorheen waren judo, zwemmen, tennis, basketbal en wielrennen haar sporten. Maar bovenal: alpinisme. Als jong kind namen haar ouders haar mee de Alpen in. Dat leidde in de puberteit tot het volgen van klimcursussen en vanaf haar 18e tot het gidsen van groepen in de Alpen. Aan die klimpassie kwam een ongewild einde door een zware schouderblessure. Na de revalidatie daarvan, vooral door roeien bij RV Rijnland in Voorschoten, werd dit de nieuwe passie. Al in 2007 deed ze mee aan haar eerste FISA-Masters in Zagreb. Ze woont sinds 2015 aan de Hollandse IJssel in Gouda, en ook dáár kan geroeid worden.
Lees alle bijdragen van Evelien Korving hier.
