Door Feike Tibben | 12 juni 2020
Deze week zetten we de laatste puntjes op de i voor de digitale Algemene Vergadering van de Roeibond volgende week. Normaal gesproken is die week vóór een AV een stille week: de agenda is gemaakt, de stukken zijn klaar, hooguit nog wat finetunen. Je merkt dan wel een zekere buzz in het land want de AV is ook een dag om met deze en gene bij te praten, prangende kwesties aan de orde te stellen en partijen aan elkaar te verbinden. Hoe anders is dat nu: we vergaderen digitaal en dat vraagt de nodige strakheid en discipline. Ook het vragenrondje is dit keer anders; niet een partijtje vrijworstelen maar veel formeler: vooraf en schriftelijk. Onze antwoorden geven we ook vooraf. In plaats van een weekje stilte, mailen en bellen we deze dagen om dat scherp te krijgen.
De ereleden van de KNRB hebben dit keer een andere plek. Normaal zitten ze, wat onzichtbaar voor de verenigingen maar voor ons prominent aanwezig, op de eerste rij in de zaal. En ze zitten niet alleen, maar laten ook met lichte mimiek instemming of kritiek blijken. Voor mij ook altijd een tikje intimiderend…
Nu is dat anders. We hebben voor hen geen digitale loge of eregalerij. Het zal een beetje puzzelen worden om te ontdekken wie waar zit op het digitale schaakbord. Met spijt zie ik een berichtje van erelid Herma Bik: ‘Beste Feike, vandaag heb ik me afgemeld voor het digitaal vergaderen, dat is niets voor mij…‘ Ze verwijst naar zoom-ervaringen met vriendinnen die maar door elkaar praten. Jammer dat ze zich afmeldt.
Die Herma… Ons eerste contact was eind jaren negentig. Herma was redacteur bij bondsblad(!) ‘Roeien’, en ik kersvers actief bij Hemus. Bij Hemus vonden we dat het tijd was om de club meer bekendheid te geven en dat werd vertaald in: ‘Elke maand een artikel in een lokale krant, elke maand deelnemen aan een roeiactiviteit in het land en in iedere uitgave van het bondsblad een stukje over onze vereniging’. Dat ging al snel opvallen bij de redactie. Herma en ik kregen contact en met al haar ervaring ging ze meedenken. Wat heeft ze vanuit Uithoorn goed geholpen om die vereniging uit Amersfoort op de kaart te krijgen en mij de weg te wijzen in de roeiwereld.
Onderhand moet ze haast wel een meer dan mythische leeftijd hebben bereikt. We blijven elkaar tegenkomen. Zoals zaterdagmorgen 8 juni 2019, de start van Kikarow in Uithoorn, het is 6.30 u en -20C: Wie schraapt het ijs van de boot, wie is de eerste stuurvrouw… precies.
En dan dat mailtje deze week. Want natuurlijk bleef het niet bij een formele afzegging, ‘…want daar wil ik je helemaal niet mee lastig vallen’. Scherp als altijd plaatst ze de breedtesportvisie en het juniorenplan in een actueel tijdsperspectief: ‘aangezien de economie binnenkort hollend achteruit gaat, zal ook het deelnemen van junioren aan wedstrijden elders dan in de directe omgeving moeilijker worden. Het lijkt me belangrijk dit in het achterhoofd te houden’, .. ze schrijft ook dat ze hoopt dat ze ongelijk krijgt. Wat ik wil zeggen: fijn deze betrokkenheid en kritische blik. Het houdt ons scherp.
Ik beken: Ik hou van Herma. Het is een eer om op haar schouders te staan.
Feike Tibben is bestuurslid van de Koninklijke Nederlandsche Roeibond, met als portefeuille sportontwikkeling. Zit in z’n derde sportleven, na atletiek en wielrennen. Roeide eerst bij Hemus in Amersfoort, nu bij ‘t Diep in Steenwijk. Praat meer over sport dan dat ie zelf op het water is.
Lees alle bijdragen van Feike Tibben hier.