Door Evelien Korving | 11 mei 2020
Evelien Korving, geboren in 1963, roeit sinds de zomer van 2004. Voorheen waren judo, zwemmen, tennis, basketbal en wielrennen haar sporten. Maar bovenal: alpinisme. Als jong kind namen haar ouders haar mee de Alpen in. Dat leidde in de puberteit tot het volgen van klimcursussen en vanaf haar 18e tot het gidsen van groepen in de Alpen. Aan die klimpassie kwam een ongewild einde door een zware schouderblessure. Na de revalidatie daaraan, vooral door roeien bij RV Rijnland in Voorschoten, werd dit de nieuwe passie. Al in 2007 deed ze mee aan haar eerste FISA-Masters in Zagreb.
Ze woont sinds 2015 aan de Hollandse IJssel in Gouda, en ook dáár kan geroeid worden.
In het begin van het coronatijdperk voelden we ons nog uitverkoren: onze skiffjes lagen immers op de Willem-Alexander Baan en hier golden nog geen beperkende maatregelen. Dat duurde echter niet lang. Ook de WAB ging dicht. Oók voor de privé-skiffgebruikers.
Balen! Maar al snel kwam een van de roeiers op het idee om de skiffs bij een vriend aan de Rotte te leggen. Die woont op een uniek stukje vlakbij de Rottemeren. Zou dat kunnen ?
Al snel komt er groen licht! Op het min of meer braakliggende stukje grond is er ruimte, genoeg voor meerdere skiffs. Een plan wordt snel gemaakt. Onze vriend bedenkt een mooi systeem om de skiffs vast te leggen. Want ja, het kan stormen, zeker zo vlak naast de Rotte.
De eerste drie privé skiffjes worden al snel vanuit de WAB overgevaren. En binnen twee weken liggen er vijf, waaronder ook de onze. Drie paaltjes in de grond, een Tomado-doos als ondersteuning, banden aan het paaltje en om de skiffs als veilige antistormhouders, en ons mini RV-tje is geboren.
Afspraken lopen uiteraard via de WhatsApp, want die zijn nodig: het huis van onze vriend blijft een privé huis en wordt geen verenigingsgebouw. Oranje pilonen op de weg moeten talrijke wielrenners wijzen op eventueel gevaar: in dit geval wandelende skiffeurs met een skiff op hun nek die de weg dwars oversteken.
Na het oversteken van de weg, lopen we door een smal paadje tussen het riet naar het water. We maken gebruik van een heel klein vlotje, nog geen 1,5 meter lang. Bij het uitstappen wiebelt het hout onder je voeten en het water kan er iets overheen lopen. De hogere vaste steiger is een meter of vier. Hier kan na afloop van het roeien corona-proof koffie worden gedronken. Telkens is het een klein feestje, mede door het geweldige weer. Ons veldje wordt al snel omgedoopt in RV Rottelandje.
Afgelopen week werd duidelijk dat Rutte een soepeler coronatijd in petto heeft en ook de 18+ skiffeurs de ruimte gaat geven. Het was even slikken. Wat nu? De geboorte van RV Rottelandje is nog zo pril! Het geboortekaartje is nog niet eens gedrukt… Iedereen is nog zo enthousiast! Willen we wel terug naar de WAB?
Onze vriend en zijn vrouw bieden ons gelukkig nog ruimte, ruimte in tijd. We mogen nog even het gevoel van Himmelhoch jauchzen vasthouden, wetende dat er een einde aan gaat komen.
Zo brengt deze merkwaardige tijd gemengde gevoelens met zich mee.
