Demerara Rowing Club, Georgetown, Guyana
Door Carel Reuser
Onlangs was ik, voor werk, niks vakantie, in Guyana. Vroeger heette dat Brits Guyana, maar sinds 1966 hebben ze dat ‘Brits’ geschrapt en is het land zelfstandig. Na verovering door de Westindische Compagnie in 1615 was het tot 1815 zelfs een Nederlandse kolonie. Opvallend zijn de vele Nederlandstalige plaatsnamen die je overal nog tegenkomt. Nooit de moeite genomen daar iets aan te veranderen. Het is het enige land in Zuid-Amerika waar Engels gesproken wordt (Zuid-Amerika begint in het noorden bij Colombia, niet in Mexico).
Die Britse historie zette mij aan het denken, hier moest een roeivereniging zijn, of een overblijfsel. Overal waar die Britten ooit zijn geweest, hebben ze een roeivereniging, een cricket-, golf-, rugby-, voetbal-, bowl- en whatever-club gehad. Dus eens even gekeken op google earth en zie, helemaal niks wat erop lijkt. Vaak namelijk goed herkenbaar aan typische steigers en een lush country house. En zo groot is Georgetown, de hoofdstad, niet. Daarbuiten is niet veel, het land heeft zo’n 800.000 inwoners, nagenoeg allemaal wonend in en rond de hoofdstad.
Er blijkt wel degelijk een club te zijn geweest: de Demerara Rowing Club (DRC), genoemd naar de rivier die langs Georgetown uitmondt in de Atlantische Oceaan. En uiteraard hadden die een lush countryhouse als clubhuis met een lofty kantine met bediening. En er is een foto van.
Het clubhuis annex botenhuis staat in Stabroek, achter La Penitence Police Station (let op dat hier Nederlandse en Franse naamgeving probleemloos door elkaar loopt). Althans daar stond het.
Een onderzoek ter plekke wijst uit dat er helemaal niets meer van het huis over is, er staat een soort cementfabriek, en er is een afmeerkade. Het slootje waar het botenhuis aan lag, is er nog wel. Fotograferen is nadrukkelijk verboden vanwege de aanwezigheid van het politiebureau en het feit dat het ook een havengebied is. Je moet precies vandaag de dag oppassen met fotograferen, het land verkeert in een soort staat van oorlog met buurman Venezuela die maar liefst 2/3 van het gehele land, het hele gebied ten westen van de rivier, opeist. Maduro van Venezuela deed veel boude uitspraken en het volk stond achter hem, houzee! Sinds dat het Verenigd Koninkrijk een fregat of vergelijkbaar op de rede van Georgetown heeft gepositioneerd is het stil in Caracas. Ongetwijfeld herinnert men zich daar het Falklandsavontuur van de Argentijnen in 1982, de Britten zijn knokkers, en ook al is Guyana zelfstandig, Londen laat zo’n knokpartij niet aan zich voorbijgaan.
Terug naar de roeiclub, die is er dus niet meer, helemaal niks meer van over. De pier waar het aan lag, is er nog wel, die is momenteel in reparatie. Ik was al gauw verdacht toen ik daar rondliep met mijn cameraatje. Het was ook al laat en nagenoeg donker en dan is een ‘gringo’ op straat sowieso verdacht.
De club is opgericht rond 1906 of misschien zelfs eerder en vermoedelijk een stille dood gestorven rond 1970. Op zaterdag 25 juli 1908 zijn er wedstrijden georganiseerd op de vlot stromende Demerara rivier. Daarbij kon in de vier met stuurman een zilveren schild, de Sir C. Lees cup gewonnen worden, zie afbeelding. Die werd gewonnen door de heren: Wallcot (st), Simpson (slag), Bentham, Dalgliesh en Sadler (boeg), nogmaals hulde!
