Sloeproeier gaat scullen: opnieuw leren roeien


Door Kees Verweel | 1 augustus 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Op 22 mei schreef ik de laatste Atlantic Sixties update over ons Atlantische avontuur: de Talisker Whisky Atlantic Challenge 2023, met z’n tweetjes 5.200 km de oceaan overroeien.

Als ruim ervaren sloeproeier heb ik honderden uren doorgebracht in roeisloepen, maar ik had in al die jaren nog nooit een slag geroeid met twee riemen en op een rolbankje! En dat is juist de roeitechniek in een oceaanroeiboot.

De eerste les bij Scaldis

Dus ik heb contact opgenomen met RV Scaldis in Goes, en op zaterdag 25 juni mijn allereerste ervaring opgedaan met scullen. Na een kwartiertje droogoefenen op de roeitrainer gingen we het water op. Wat een ervaring! Nieuwe commando’s (dankjewel Feike voor de vertaaltabel!), aan tien dingen tegelijk denken, en vooral alle sloeproeitechnieken afleren…. Mijn instructeur vroeg na deze kennismaking welke overeenkomsten er zijn met sloeproeien, mijn antwoord: bakboord en stuurboord. Verder is echt alles anders!
Vanaf nu dus op woensdagavond mijn wekelijkse les scullen en op maandag mijn training sloeproeien. En dan er nog een set riemen bijgekomen, want we zijn dankzij de support van Innovaren inmiddels ook trotse eigenaar van een prachtige Liteboat LiteDUO. Een snelle en stabiele coastal boat van Franse makelij. Zolang we de oceaanboot nog niet hebben is dit een prachtige trainingsboot waarmee we samen op de Oosterschelde of vanaf het stand van Katwijk ervaring kunnen opdoen met golven en wind. Pas heb ik mijn eerste kleine rondje gemaakt en dat smaakte naar meer!
Kortom, mijn roeiervaring is zich nu heel snel aan het verbreden! Binnenkort hoop ik ook nog wat tochtjes mee te kunnen roeien in de Razende Bol van Dutch Coastal Rowing, deze Yole de Mer ligt vanaf komende week gestationeerd bij de Goese Sas, op een steenworp afstand van mijn huis! En zo komt Kees roeiend deze zomer door, heerlijk!! 😊


We roeien weer!

Door Kees Verweel | 19 juni 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Na 9 maanden coronapauze roeit de Nederlandse sloeproeivloot inmiddels alweer twee weken! De social media stroomden 5 juni vol met berichten van teams die eindelijk weer aan de riemen mochten. Heel veel blije gezichten, en foto’s van de eerste blaren, prachtig!

Onze eerste trainingen werkten we zondag de 6e af. De dames trapten af, aangevuld met een paar heren om de boot vol te krijgen. En aansluitend gingen de heren hun eerste rondje doen. Toch een beetje vreemd om ineens schouder aan schouder met een ‘vreemde’ te zitten, maar dat gevoel was binnen vijf minuten weg. Zalig om weer die riemen door het water te zien glijden, mooi in cadans. Top om weer die spieren te voelen! We kunnen eindelijk weer verder gaan vanaf het punt waar we moesten stoppen; conditie opbouwen, nieuwe leden werven en kilometers maken. We zijn weer lekker twee keer per week op het Veerse Meer te vinden. De persconferentie van gisteren doet er nog een schepje bovenop want er mogen vanaf 26 juni ook weer wedstrijden georganiseerd worden, dus waarschijnlijk kunnen we binnenkort ook eindelijk onze eerste race tegen andere sloepen gaan roeien. En dus ook weer andere teams ontmoeten, voor mij is dat inmiddels 21 maanden geleden!

Laten we hopen dat er tijdens de vakantieperiode geen vervelende coronamutanten mee terugkomen naar Nederland, en dat we het resterende seizoen elkaar weer vaak zullen treffen op of bij het water. Op 2 mei 2020 schreef ik mijn eerste bijdrage over sloeproeien tijdens de coronacrisis, vandaag nummer 52 en een mooi moment om hiermee de reeks af te sluiten.

Ik wens iedereen heel veel roeiplezier toe tijdens jullie trainingen, toertochten en wedstrijden!


Onrustige dagen

Door Kees Verweel | 5 juni 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Deze week stond in het teken van aftellen tot vandaag. Vandaag mogen we weer! Vele sloepen gingen afgelopen week alvast te water, nadat ze uit alle verborgen hoeken van schuren en tuinen tevoorschijn kwamen. Er werd eerst druk gepoetst en geschrobd om het vuil van vele maanden te verwijderen, en er werd op Facebook heel veel gedeeld over deze activiteiten. Het was dus erg onrustig afgelopen dagen, de roei(st)ers stonden allemaal ongeduldig te popelen om weer te mogen roeien! Een enkel team kon niet wachten en ging al een rondje doen. Onze sloep hebben we maandag te water gelaten, dus ik heb al een kilometertje geroeid om de sloep naar haar ligplaats te roeien. En dat voelde al erg goed!
Oké, we zaten maar met z’n tweetjes op de doften, maar toch… ik kan niet wachten tot morgenochtend 10:00 uur, want dan is onze 1e training van 2021! De dames mogen al een uurtje eerder. Lekker het Veerse Meer op, en de corona kilo’s er af roeien. De dagen erna weer ‘lekker’ spierpijn hebben, en weer eelt op de handen kweken. Machtig!

Herman Engbers – sloeproeier bij Hattem Roeit – trok afgelopen maand met zijn camera van Groningen en Delfzijl tot aan Vlissingen door het land en vereeuwigde 9 sloepen die verstopt in schuren en tuinen geduldig de lockdownperiode stonden af te wachten. De prachtige collage is een stille getuige van de 1e helft van sloeproeiseizoen 2021…

Foto’s Herman Engbers | www.hermanengbers.nl

Yes!!!

Door Kees Verweel | 29 mei 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Gisteravond 19:00 uur persconferentie. De nieuwe maatregelen waren zoals gebruikelijk allemaal al bekend en volop gedeeld op de radio en internet. Dus echt opletten deed ik niet, roeien zat er voorlopig toch nog niet in. Binnensporten zou weer worden toegestaan met grotere groepen, idem voor buitensporten in teamverband. Hoeveel buitensporten zijn er eigenlijk waar je in teamverband sport en 1,5 meter afstand van elkaar kunt waarborgen? Afijn, toch maar even de persconferentie volgen, al is het maar voor mijn wederhelft die een hondenschool heeft en al een jaar lang zeer beperkt is in de activiteiten. En bovendien de dure hal met binnenruimte heel lang niet en de laatste weken weer een klein beetje mag gebruiken.

Na de inleiding licht minister-president Rutte de algemene regels toe; thuis mogen we 4 mensen ontvangen, er komen verruimingen voor sport, horeca, kunst- en cultuursector. Groepsgrootten gaan fors omhoog, maar alles met inachtneming van de 1,5 meter. Dan zoomt Rutte in op de sectoren horeca en sport. Voor de horeca verruiming van de openingstijden en verruiming op het verbod van alcoholverkoop. Verplichte zitplaatsen en 1,5 meter afstand of kuchschermen. Rutte; “En dan een paar opmerkingen over de sportsector, uiteraard ook met ingang van zaterdag 5 juni. De maximale groepsgrootte voor sportbeoefening vanaf 18 jaar gaat ook naar 50 personen per locatie, binnen en buiten. Het belangrijkste daarbij is, denk ik, dat we ook voor mensen vanaf 18 jaar de anderhalve meter los gaan laten, als dat bij die sport niet anders kan. Dus bij teamsporten als voetbal en volleybal geldt vanaf zaterdag 5 juni de anderhalve meter tijdens het sporten niet meer als verplichting”…..

Huh?? Hoorde ik het goed?? Begrijp ik het goed? Snel appen met de andere bestuursleden! En ja, ook zij concluderen dat we weer mogen gaan roeien! Yes!! Ongeloof maakt plaats voor grote blijdschap, en op Facebook komen de eerste feestberichten van sloeproeiteams al voorbij. Snel een check gedaan op de site van de Rijksoverheid en vervolgens het waanzinnige nieuws op sloeproeienNL gezet. Het is bijna niet te geloven, maar over een week mogen we dan eindelijk weer roeien!! Facebook ontploft inmiddels, en we appen er onderling vrolijk op los. Ik heb de sloep maanden geleden ver weg ‘verstopt’, uit het zicht. Het werd te frustrerend om iedere ochtend tijdens m’n ontbijt de sloep werkeloos in de tuin te zien staan. Dus ik heb gisteren de Seelandia achter de auto gehaakt en klaargezet om dit weekend te schrobben en gereed te maken voor het Veerse Meer! Maandag gaan we haar tewaterlaten en dan zullen we nog bijna 5 dagen heel veel geduld moeten opbrengen…… ik kan niet wachten!! 😊

Ik ga de oceaan over roeien

Door Kees Verweel | 22 mei 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Terwijl ik geduldig wacht op de volgende stappen van het openingsplan, en ik jaloers toekijk hoe jeugdteams weer volop aan het sloeproeien zijn, moet ik het doen met de roeitrainer. Door de herfstdagen van afgelopen tijd zit een kajaktocht er helaas ook nauwelijks in, het is even niet anders.

Tijd voor een update over onze Atlantische avontuur in 2023. Onze stichting ‘Atlantic Sixties’ is een feit, via de stichting gaan straks de forse geldstromen lopen. Want een oceaan oversteken kost heel veel geld! Komende weken leggen we de laatste hand aan onze brochure en dan is het tijd om potentiële sponsors te gaan benaderen, en dat is best spannend! We gaan binnenkort een dag proefroeien op de Noordzee, want we zijn tot nu toe alleen roeisloepen gewend en zijn erg nieuwsgierig hoe een oceaanboot roeit! Ik heb inmiddels een flinke stapel boeken over oceaanoversteken en lees me gretig door alle avonturen heen. Oké, bij diverse passages denk ik ‘waar begin ik aan?’, maar mijn conclusie is dat de drang naar de oceaan alleen maar groeit door het lezen van die prachtige verhalen. Komende weken nemen we ons besluit over onze boot. Nieuwbouw, gebruikt of huren? Opties genoeg, met alle voor- en nadelen die er bij horen. De markt voor gebruikt is overigens niet heel erg groot, en de vraag groeit fors. De inschrijvingen voor de The World’s Toughest Row  stromen binnen.

Er staan inmiddels op de TWAC site 26 teams ingeschreven voor 2023, en van 3 andere teams weten we dat ze ook aan deze editie mee gaan doen. Er kunnen nog een kleine 10 teams bij en dan is deze editie helemaal volgeboekt. Voor 2024 staan inmiddels al 5 teams ingeschreven! Oceaanroeien zit in de lift, dat is wel duidelijk. Ook het aandeel Nederlandse teams groeit gestaag en verder valt op dat er steeds meer damesteams meedoen. Zo zijn wij in 2023 inmiddels in goed gezelschap van 3 andere Nederlandse teams, allemaal dames. Mel Essens ‘Hands Atlantic’ roeit solo mee. Ilse Schuurman, Ingrid Voorn, Margot Vries en Marije van de Bor ‘Blue Atlantics’ roeien mee in een ‘fours’. En ook  Anique van Walsum, Jolande Zijlstra, Brenda Franken en Pauline Hogetoorn ‘The Marlin Monroes’ roeien de TWAC2023 in een ‘fours’. Bijna iedereen van deze deelnemers heeft een sloeproei-achtergrond. Dit jaar doen overigens ook twee Nederlandse teams mee. De drie dames van ‘Row for Impact’ en twee heren van ‘Team Migaloo’ vertrekken in december voor hun TWAC2021 race. Ralph Tuijn heeft er dit jaar al een oversteek opzitten en vertrekt later dit jaar voor zijn tweede oversteek in 2021. In 2022 roeit ‘Nedurance’ de TWAC2022 en steken vier Rotterdammers ‘You Never Roeit Alone’ over van New York naar Rotterdam! De Wall of Fame van Nederlandse oceaanroeiers zal dus flink groeien komende jaren! Er zijn plannen om alle kennis en ervaringen van de Nederlandse deelnemers te gaan bundelen, om zo een kennisplatform te bieden voor toekomstige deelnemers. Ik hou u op de hoogte!

Kantelpunt?

Door Kees Verweel | 1 mei 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Het zijn (nog steeds) spannende tijden. De coronacijfers zijn nog steeds alarmerend, flink dalende trends zijn er nog niet. Sterker nog, de zorg staat onder enorm hoge druk. Sommige experts vrezen dat Koningsdag een ‘superverspreider’ zal blijken te zijn. Maar ondanks deze alarmerende signalen is sinds afgelopen woensdag stap 1 van het openingsplan een feit! Onder voorwaarden zijn de winkels weer open zonder afspraak vooraf, is de avondklok verdwenen en kunnen we eindelijk weer eens een terrasje pakken tussen 12 en 18 uur. Er worden snel meer en meer mensen gevaccineerd, en hierdoor zitten we als het goed is op een belangrijk kantelpunt. De verwachting is dat de cijfers binnen enkele weken serieus gaan verbeteren.

Als de coronacijfers niet verder verslechteren is de volgende stap op 11 mei. En hier staan mogelijke uitbreidingen voor sporten buiten beschreven. Ik ga ervan uit dat we dan nog niet binnen 1,5 meter afstand van elkaar mogen sporten, maar wie weet volgt deze aanpassing wel bij stap 3 eind mei of stap 4 half juni? We moeten dus nog heel even geduld hebben, maar er lijkt serieus licht aan het einde van de tunnel. Wie weet kunnen we ergens in juni of juli na 8-9 maanden corona pauze dan eindelijk weer aan de riemen. Wat een heerlijk vooruitzicht om straks weer met de sloep door het water te glijden, of met veel wind over de golven te stuiteren. Op Facebook passeren regelmatig foto’s van sloeproeiteams die zich voorbereiden op de dag dat het weer mag. De laatste onderhoudswerkzaamheden worden afgerond, nieuwe riemen worden aangeschaft en nieuwe teams worden opgericht. Sloepen wisselen van eigenaar en er worden nieuwe sloepen gebouwd en opgeleverd. Iedereen staat klaar in de roeistartblokken!

Voor raceorganisaties zijn het ook spannende tijden. Want alles valt of staat bij het verkrijgen van een vergunning. Vanaf stap 4 in het openingsplan zijn evenementen vanaf half juni weer toegestaan, maar de vraag is in hoeverre gemeenten dan enthousiast vergunningen gaan afgeven. De lijst van organisaties – en niet alleen uit de watersport – die staan te popelen om hun evenement weer te mogen organiseren is ongetwijfeld heel erg lang. Tot in juli zijn de meeste sloeproeiwedstrijden afgelast, en ik ga er een beetje van uit dat de resterende tot de zomerstop ook nog net niet door kunnen gaan. Maar hopelijk kunnen we na de zomervakantie ook eindelijk weer wedstrijden roeien en onderling onze krachten meten. Dat zal wel vreemd zijn voor velen. Vorig jaar zijn slechts enkele races doorgegaan met een beperkt aantal deelnemers, dus heel veel sloeproei(st)ers hebben elkaar sinds einde seizoen 2019 niet meer gezien. De eerste wedstrijden worden vooral prachtige samenkomsten, want juist dit sociale aspect maakt sloeproeien zo bijzonder. Met onze eigen club die inmiddels bijna 1,5 jaar oud is hebben we nog geen enkele race kunnen roeien, dus diverse van onze leden hebben deze sfeer nog nooit geproefd! Echt iets om naar uit te kijken. Maar stap 1 uit het (sloep)roeistappenplan is weer samen in de sloep onze trainingsrondjes maken, ook een heel mooi vooruitzicht!

Ondertussen heb ik mijn roeitrainer naar buiten gesjouwd, zodat ik in ieder geval het weer en de wind ervaar, maar nu nog de golven, het zoute water en andere roeiers om me heen! Op naar stap 1!


Oceaanroeiboot

Door Kees Verweel | 16 april 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Afgelopen week stond weer in het teken van ons Atlantische avontuur. Slechts vijf weken geleden ontkurkten Paul en ik de champagne om te proosten op ons besluit, het startsein voor onze ‘Campaign’. En wat is er al veel werk verzet in die paar weken!
Een niet onbelangrijk onderdeel van onze Challenge is een roeiboot 😉. We zijn dus druk bezig met het verkennen van de diverse opties: een nieuwe boot laten bouwen? een gebruikte boot kopen? een boot huren? wel of geen raceklasse boot? Met alle bijbehorende voor- en nadelen met betrekking tot budget, beschikbaarheid, wensen en eisen. Veel zaken om af te wegen. Populair bij de meeste deelnemers aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge zijn de Rannoch boten type R45, R25 of R10, allemaal ingedeeld in de raceklasse. Alle andere ontwerpen worden ingedeeld in de open klasse. Voor ons maakt het niet uit in welke klasse we gaan roeien. Als zestigplussers (in 2023) hebben we niet de illusie om snelheidsrecords te gaan verbreken, dus beide klassen zijn prima voor ons. Voordeel is ook dat er dan een ruimere keuze uit het oceaanroeibootaanbod is voor ons. In het kader van ons onderzoek bezochten Paul en ik vorige week roeisloepen.nl op uitnodiging van Ron Straver.

In alle vroegte vertrokken we zondagochtend van huis, om vanaf carpoolplaats Leusden in één auto verder te reizen. Om 9:30 uur stonden we in het (voor ons) verre Deventer! Met een brede glimlach op zijn gezicht opende Ron de deur. Ron en ik kennen elkaar al vele jaren vanuit de sloeproeiwereld, en we kwamen elkaar vaak tegen bij wedstrijden en de FSN-vergaderingen. In al die jaren had ik nog nooit de werkplaats van Ron bezocht. Ron heeft van zijn roeihobby zijn beroep gemaakt, en bouwt al jarenlang onder andere Kuikensloepen, Delphines en Pilot Gigs. Onlangs heeft hij ook een (houten) St Ayles Skiff gebouwd. Vol passie vertelt Ron ons over een bijzonder project; de bouw van een nieuw model eenpersoons coastalboot met voorin de boeg een minuscuul slaapvertrek. Zodat je een meerdaagse tocht kunt maken zonder gedoe met tentjes op de wal. Ik ben onder de indruk! En wat gaaf om elkaar een aantal uren te spreken, de werkplaats te zien en samen te sparren over de eventuele bouw van een nieuwe oceaanroeiboot! Ron heeft een groot relevant netwerk en veel eigen kennis, mede opgebouwd bij de begeleiding van de uit Deventer afkomstige Dutchess of the Sea. Alle kennis kan gebundeld worden, om het beste van alle werelden samen te brengen in een nieuw te bouwen oceaanroeiboot made in Holland! Absoluut een interessant idee, en voor Ron als botenbouwer uiteraard een prachtig project. Na een heerlijke lunch kregen we ieder nog een doos vol Deventer bijtjes mee, en nadat Ron nog wat foto’s van ons in onze Atlantic Sixties kleding had gemaakt vertrokken we vol indrukken en nieuwe ideeën weer richting huis. Uiteraard gaan we alle opties goed naast elkaar zetten, maar een nieuwe boot is wel erg gaaf! We houden jullie op de hoogte…


Vreemde trilling in de sloep

Door Kees Verweel | 10 april 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Onwennig verzamelen we ons bij de sloep. Ruim 5 maanden geleden zaten we voor het laatst in de Seelandia. Geheel onverwacht kwam vorige week ineens het geweldige nieuws dat de maatregelen werden versoepeld, en dat ook wij – 27-plussers – weer mochten gaan sporten in teamverband en zonder social distance! We zagen afgelopen weken vol jaloezie de foto’s van jeugdteams op Facebook passeren, maar nu mochten wij ook weer, YES!  

We kunnen het nog bijna niet geloven, maar vanavond  is dan eindelijk onze eerste training sinds half oktober. De omstandigheden zijn perfect, als een cadeautje dat we hebben verdiend na de lange coronapauze; het is bijna windstil, de zon schijnt aan een onbewolkte blauwe lucht en gaat over anderhalf uur onder. Het is niet koud, dus we kunnen in ons roeishirt trainen, heerlijk. We ontmoeten elkaar op de steiger. Vertrouwde gezichten die je inmiddels maanden niet live hebt gezien, heel apart. We voelen ons allemaal uitgelaten, want we hebben reikhalzend uitgekeken naar deze avond en staan te popelen om eindelijk weer aan de riemen te mogen hangen. Voorzichtig stappen we in onze wankele sloep, weer even wennen en ons evenwicht zoeken. Het voelt o zo vertrouwd en vreemd tegelijk, schouder aan schouder met een van je teamleden. Met zeven personen op elkaar gepropt in onze ranke sloep, met de meesten binnen anderhalve meter afstand van elkaar. Zo dicht zat ik afgelopen halfjaar bij niemand buiten mijn eigen huishouden. Je durft elkaar nauwelijks aan te raken, je schrikt bijna als je schouder die van je buurman raakt. Apart hoe snel we met z’n allen gewend zijn geraakt aan de nieuwe – social distance – situatie, en het nu vreemd vinden als je iemand aanraakt. Maar het voelt al snel vertrouwd. De kussens / handdoeken worden vastgesjord zodat de billen goed beschermd zijn, en de voetenbanken juist afgesteld. En dan, eindelijk weer die riem in je handen! Wow, dat voelt goed! Voorzichtig manoeuvreert de stuur onze sloep uit de box, en even laten liggen we klaar voor onze eerste slag. De boeg van de sloep wijst richting het mooie Veerse Meer. Het voelt net of ik voor het eerst in een onbekende achtbaan zit, of het gevoel vlak voor het startschot van de HT; euforie,  zenuwen en blijdschap door elkaar heen.

Beide boorden haal op… met gestrekte armen gaan we voorover hangen. Mijn coronakilo’s zitten in de weg! De bladen van de riemen netjes verticaal en vlak boven het water. Wachten op de stuur. En dan het commando GELIJK! En daar gaan we, met ons volle gewicht hangen we aan onze riemen, en gaan de bladen mooi gelijk door het water. Met enkele krachtige slagen komt de sloep snel op gang. De boeg klieft door het water, en mijn lijf bruist van energie. Wat voelt dit goed, en wat heb ik dit gemist! We komen snel in een heerlijke cadans, en met mooie lange slagen trekken we ons eerste rondje van 2021 over het Veerse Meer. Wow! Heerlijk genieten, en morgen weer ouderwets spierpijn 😊

Plotsklaps gaat er een vreemde trilling door de boot! Kort maar duidelijk. We schrikken ervan. Hebben we iets geraakt? De trilling was net zo plotsklaps weer verdwenen. Dan maar verder roeien. Even later opnieuw een korte maar duidelijke trilling die in de hele sloep voelbaar is. Elke paar seconden trekt deze onverklaarbare trilling door de sloep, en de stuur besluit voor de zekerheid om koers richting de haven te zetten. Ineens vervaagt het Veerse Meer, en maalt mijn riem door de lucht in plaats van door het water…. Wat is er aan de hand? Ik snap er helemaal niks van. Maar dan ontwaak ik langzaam uit een diepe slaap en voel ik mijn wekker, een sporthorloge dat regelmatig een subtiele trilling rond mijn pols geeft om kwart over zes ’s ochtends. Mijn gedachten komen traag op gang. Ik was toch aan het sloeproeien? De laatste flarden van deze droom maken plaats voor de realiteit en het besef dat het vrijdagochtend 9 april is, dat ik na mijn ontbijtje en douche straks richting mijn werk ga, en dat er nog helemaal geen nieuwe coronaversoepelingen voor buitensporten zijn. De hele dag dwalen mijn gedachten af naar het Veerse Meer. We zullen helaas nog even geduld moeten hebben…


Safety first

Door Kees Verweel | 3 april 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Afgelopen week weer veel met veiligheid op het (roei)water bezig geweest. Afgelopen maandag presenteerden we (online) aan een grote groep geïnteresseerde FSN-leden namens de veiligheidscommissie onze eerste resultaten en aanbevelingen.

Voor (roei)sloepen is een bekwame stuurman allesbepalend. De stuur heeft de verantwoording voor de veiligheid van het hele team en overige scheepvaart, en alleen zij of hij bepaalt! Tegelijk is de term bekwaam lastig te definiëren, want wanneer ben je bekwaam? Met een vaarbewijs op zak zonder enige stuurervaring gaat het waarschijnlijk niet goed komen. En veel stuurervaring zonder kennis van de vaarregels of de omgeving kan ook levensgevaarlijke situaties opleveren. En een stuur van de sloep moet ook nog eens goed kunnen manoeuvreren met de 6 tot 14 roei(st)ers in de boot. Zij of hij moet de sloep en het gedrag van de sloep bij wisselende weersomstandigheden goed kennen, en de roeiers moeten de roeicommando’s kunnen dromen, er vaak mee oefenen en ze zonder commentaar en blindelings opvolgen. Ik weet uit ervaring dat dit niet altijd zo gaat in de praktijk… Een stuur van een sloep moet dus van veel markten thuis zijn, en naast de theoretische kennis veel ervaring hebben. Er bestaat (nog) geen algemene cursus ‘stuur van een sloep’. Dit zal dan ook een van de aandachtspunten worden binnen de FSN-veiligheidscommissie de komende tijd! Diverse verenigingen zetten overigens zelf veel op papier, een mooi voorbeeld is het Handboek Sturen van RV De Mac!

Dinsdag kwam via NLroei het trieste nieuws over twee overleden roeiers in Des Moines (Iowa, USA). Het ijskoude water is hen waarschijnlijk fataal geworden nadat de boot was omgeslagen. Onderkoeling is volgens mij het meest onderschatte risico op en in het water. In koud water raak je zeer snel onderkoeld en verlies je vrij snel het bewustzijn. Zonder reddingsvest kan het dan snel fataal worden. Als sportduiker weet ik uit ervaring dat zelfs met het juiste duikpak, gemaakt voor koud water, je soms sneller afkoelt dan verwacht. Varen doe je samen heeft een informatieve folder gemaakt over onderkoeling, goed om te lezen en te delen met je team. En mocht er iemand overboord gaan, weet dan wat je moet doen, en vooral wat je dan juist niet moet doen!

Woensdag was het tijd voor mijn eerste (verplichte) cursus van Dutch Coastal Rowing. Ik ben lid  geworden van deze vereniging om roeiervaring op volle zee en open water op te doen, in aanloop naar mijn grote avontuur in 2023. Goed dat DCR zoveel aandacht geeft aan veiligheid! Iedere roeier dient deze basiscursus te hebben gevolgd, anders mag je niet mee de zee op. En een captain moet alle cursussen gevolgd hebben, top! Overigens geldt hier net als overal; de theorie kennen maakt je nog geen bekwame stuur, hier is veel praktijkervaring voor nodig. Maar het begint met bewustwording van gevaren bij alle leden, en dit pakt DCR zeer goed aan!

Donderdag ben ik me eens uitvoerig gaan verdiepen in de vele cursussen die verplicht zijn voordat je mag vertrekken voor de Talisker Whisky Atlantic Challenge. Dit zijn ze:

  • Royal Yachting Association (RYA) Essential Navigation & Seamanship,
  • RYA Sea Survival,
  • RYA First Aid at Sea,
  • Short Range Radio Licence, en
  • the Ocean Rowing Course certificate.

Veiligheid staat hier hoog in het vaandel, vooral omdat je dagen- en dagenlang zonder externe hulp op jezelf aangewezen bent, ook bij een calamiteit. Ik kijk nu al uit naar de vele cursussen, mede omdat dit voor mij leuke herinneringen oproept aan de relevante vakken en Pre-Sea trainingen op de zeevaartschool bijna 40 jaar geleden. Ik ben nieuwsgierig naar de verschillen met toen! En ik ben benieuwd of ik mijn kortegolfzender-certificaat uit 1985 nog ergens kan vinden 😊

De week was bijna om, toen we vrijdag wederom werden opgeschrikt door nieuws over een aanvaring, dit keer gelukkig zonder fatale afloop. Twee roeiboten kwamen met elkaar in botsing op de Delftse Schie, en naast botbreuken was hier ook sprake van onderkoeling. Het had zomaar slechter kunnen aflopen.

Na zo’n week besef ik weer dat veiligheid vaak wordt onderschat, en dat bewustwording van risico’s bij iedereen die het water op gaat veel narigheid kan voorkomen. We kunnen hier nooit genoeg aandacht aan geven binnen onze verenigingen en dit niet genoeg delen met elkaar! Roeien is prachtig, maar safety first!

Auw!

Door Kees Verweel | 29 maart 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.


Bij zonsopkomst op m’n eentje

Vorige week zaterdag was ik vroeg m’n bed uit. Hoogwater viel vroeg, en ik wilde het combineren met een zonsopkomst vanuit m’n kajak. Om half zeven peddelde ik de Oosterschelde op, en een kwartiertje later kwam de zon prachtig op boven de horizon. Machtig mooi! Helemaal alleen op die grote Oosterschelde…

Mijn gedachten dwaalden af naar de Atlantische oceaan, want sinds Paul en ik een week eerder de knoop doorhakten over onze Atlantische droom, is dit avontuur een vast onderdeel van mijn gedachten geworden! Als de Oosterschelde al zo’n gevoel van nietigheid geeft, hoe moet dat gevoel dan eind 2023 zijn, als de zon opkomt boven de Atlantische horizon? Met z’n tweetjes in een klein bootje op die oneindig grote oceaan… Terug peddelend droomde ik weg naar onze challenge, en naar alle uitdagingen die we nog op ons pad tegen gaan komen voordat het zover is. Ik kon toen nog niet vermoeden dat mijn eerste uitdaging zich de volgende dag al zou aandienen.

Een onverwachte challenge

Na een gezellige zaterdag ging ik lekker slapen, en werd enkele uren later wakker van een wat zeurende buikpijn. ‘Misschien iets verkeerds gegeten?’ was mijn eerste gedachte, dus maar weer proberen in slaap te komen. Dat lukte niet goed, de pijn bleef doorzeuren en ook even het bed uit om te gaan zitten hielp niet. ’s Ochtends geen verbetering, en geen trek in eten. Ik gaf aan niet mee te gaan met ons geplande uitje, en besloot om maandag mijn huisarts te bellen als de pijn nog niet over zou zijn. Mijn partner en jongste zoon waren het hier (achteraf gelukkig) niet mee eens, en ik meldde mij na een pijnlijk autoritje om tien uur bij de huisartsenpost. Na wat geprik en geduw in mijn buik – auw! – werd ik doorverwezen naar de spoedeisende hulp, en daar bleek na verder onderzoek – auw! – en een echo dat ik een acute blindedarmontsteking had. Bizar dat dit zich zo snel kan ontwikkelen! Zondagmiddag moest ik gelijk onder het mes, en afgelopen week was ik herstellende van deze ingreep. Volgens de chirurg had ik geen dag later moeten komen, want dan waren de risico’s groter en was de hersteltijd langer geweest. In de vele reacties op social media werd regelmatig geopperd dat dit me in ieder geval niet meer kan overkomen tijdens de oversteek in 2023… inderdaad, je zal maar een acute blindedarmontsteking krijgen halverwege een oceaanroeitocht…

Afijn, die uitdaging kan ik schrappen van mijn lijstje! 😊 In het kader van de voorbereidingen op ons oceaanavontuur ben ik afgelopen week lid geworden van Dutch Coastal Rowing. De tochten op zee en open water lijken mij een mooie aanvulling op het sloeproeien en bovendien prachtige en vooral praktische roei-ervaringen. En dankzij de verplichte cursussen steek ik gelijk al veel relevante kennis op!

Het kan raar lopen in het leven… een jaar of 5-6 geleden stopte ik officieel met sloeproeien, maar bleef als ‘oproep’roeikracht toch met regelmaat trainen, en roeide als invaller 2-3 races per jaar. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en met de oprichting van Sloeproeien Zeeland kwam het fanatisme weer helemaal terug! En nu – ruim een jaar later – staat de grootste roei-uitdaging in mijn leven in mijn agenda, en ga ik andere roeidisciplines verkennen. Machtig! Nu nog even door die coronatijd heen, zodat we weer echt los kunnen!


Onze expeditie is begonnen


Door Kees Verweel | 20 maart 2021

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de zesriemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

Ik eindigde vorige week mijn blog met ‘ik wil dit zelf een keer meemaken!’, en doelde hiermee op een oceaanoversteek in een roeiboot. Ik droom al een aantal jaren over oceaanroeien. Het begon echt serieuze vormen aan te nemen toen ik met sloeproeienNL in 2018 de Dutch Atlantic Four ging volgen. Het liet mij niet meer los, en ik besloot ooit zelf mee te gaan doen aan deze Challenge.
Het enthousiasme kreeg eind vorig jaar een extra boost, ik volgde dagelijks de drie Nederlandse teams die meededen aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge (TWAC) 2020. Ik wist het toen zeker, ik ga het doen! Het thuisfront steunde mijn droom, en ik maakte met mijn oudste zoon de eerste concrete plannen om als duo dit avontuur aan te gaan. Toen mijn zoon moest afzien van zijn bijdrage aan de missie dacht ik direct aan Paul van der Linde uit Katwijk. Ik wist van Paul dat hij een jaar of vier geleden ook al eens bezig was met dezelfde Atlantische roei-droom, echter de plannen kwamen niet van de grond. Het lukte hem niet om medestanders te vinden en een team te formeren. We kennen elkaar van het sloeproeien, en hebben beide een royale staat van sloeproei-dienst opgebouwd. Afgelopen jaren hebben we elkaar slechts een paar keer echt ontmoet, maar we hielden altijd contact via social media. Dus ook tijdens en na de TWAC 2020.

Enkele weken geleden hebben we elkaar gebeld, en er volgden een aantal ‘verdiepings’bezoeken over en weer. We hebben een goede klik met elkaar, niet onbelangrijk als je wekenlang op elkaars lip zit in een bootje midden op de oceaan. Vorige week zaterdagavond hebben we de knoop doorgehakt en besloten dat we het avontuur samen aangaan! Na de champagne en corona-vuist hebben we het inschrijfformulier ingestuurd, het officiële startpunt voor onze deelname aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge 2023. De naam voor onze expeditie was snel gevonden; we worden beide 60 jaar oud in 2023, dus we gaan meedoen als de Atlantic Sixties ?

We zijn dezelfde avond gelijk aan de slag gegaan met een domeinnaam vastleggen, een eerte opzet voor de site bouwen en de bijbehorende social media accounts aanmaken. Het werd een heel kort nachtje… De basis staat, de eerste interviews met kranten hebben we inmiddels achter de rug, en de eerste verkennende afspraak voor het vinden van een boot staat al in de agenda. Vanaf nu is er veel werk te verzetten; een begroting maken, onze stichting oprichten, onze goede doelen selecteren, een brochure maken voor onze potentiële sponsors, op zoek naar bedrijven die onze missie willen ondersteunen en afspraken maken met oceaanroei(st)ers die de Atlantische oceaan al eens over roeiden, want alle tips zijn van harte welkom! Niet alleen de daadwerkelijke Atlantische oversteek eind 2023 is een enorme uitdaging, ook de lange weg er naar toe heeft meer dan genoeg uitdagingen in petto!

Kat(ten)(w)(d)ijk(e) goes Atlantic! Onze expeditie is begonnen……

Je kunt ons volgen op www.atlanticsixties.com, Facebook, Instagram en Twitter ?