Door Joke Harte-Bosma, Michiel de Ruyter | 7 juni 2020
Gewoon even helemaal niets. Even geen clubjes, geen afspraken, geen gestress, alles in slow-motion. Ja, ik kan ervan genieten. De aanleiding is natuurlijk vreselijk maar die rust bevalt me eigenlijk wel. Maar vanmorgen met de zon aan de blauwe hemel en een rustig briesje overviel mij de weemoed. Wat miste ik nu eigenlijk? Lang heb ik daar niet over hoeven na te denken.
Ik mis de reuring op het vlot en het geroep aan het vlot zoals:
- Willen jullie je boot even doortrekken?
- En schiet een beetje op want wij willen ook aanleggen
- Wil jij ons even helpen met tillen?
- Is er nog personeel?
- Nemen jullie de boot over? Nee hoor want het gaat zo regenen volgens buienradar.
- Is er al een pikhaak?
- Wie gaat er sturen?
- Zijn er al stuurjassen?
- Hangen die nu wéér boven?
- Wie doet dat nou? In de loods is toch veel handiger?
- Waar is mijn kussentje?
Ik mis de commando’s.
- Strijken gelijk.
- Sterk bakboord best en op de benen!-En inpikken gelijk! En nu!
- Over stuurboord rond. Nee, joch over bakboord rond!
- Tillen gelijk en draaien met de kiel over de loods.
- Staat de kar al klaar?
- Hoog tillen en maak de overslagen dicht ajb.
Ik mis het koffie drinken. Het donderdagmiddag roeien met als hoogtepunt het pauzeren bij de Strooppot waar bijna alle wereld problemen werden “opgelost” en iedereen wel zijn mening kon spuien.
De babbels en de vragen.
- Hé, hoe gaat het met jou? Tijd niet gezien.
- Ga jij ook mee met de openingstocht?
- Geef jij ook op voor het verhalen diner/pub-quiz/schoonmaak-weekeind?
Ik mis het water.
- Het gekabbel van het water, het gesnater van de eenden.
- De broedende meerkoeten.
- Ik mis zelfs de zandboot die op de donderdagmiddagen geregeld tegenkwamen en voor de nodig hinder kon zorgen.
- Ik mis de vraag: Wie heeft de portemonnee?
Lid zijn van Michiel de Ruyter is meer dan een stuk roeien en natuurlijk wist ik dat wel maar nu besef ik het aan den lijve. Michiel de Ruyter heeft zich in de geschiedenis onoverwinnelijk getoond.
Gewoon even helemaal niets. Even geen clubjes, geen afspraken, geen gestress, alles in slow-motion. Ja, ik kan ervan genieten. De aanleiding is natuurlijk vreselijk maar die rust bevalt me eigenlijk wel.
Daaraan denkend denk en hoop ik dat wij met z’n allen ook deze bar onzekere tijd weer te boven komen. Allemaal heel veel sterkte en houd de moed erin want er komen betere tijd.
Sportieve groet van Joke Harte-Bosma
