Door Feike Tibben | 7 mei 2021
Feike Tibben is bestuurslid van de Koninklijke Nederlandse Roeibond, met als portefeuille sportontwikkeling. Lees alle bijdragen – op persoonlijke titel – van Feike hier.
Het afgelopen jaar heb ik wekelijks een column geleverd aan Roei.nu. Ik heb hierin geprobeerd jullie mee te nemen in wat er zoal omgaat in dat KNRB-bestuur en de diverse commissies en heb inzichten en ontwikkelingen op sportgebied met jullie gedeeld. Mijn insteek was daarbij om sporters, sportkader en sportbestuurders te motiveren en uit te dagen om nieuwe wegen in te slaan, de sport te blijven innoveren en nieuwe groepen aan te laten haken. Mijn bestuursportefeuille heet immers niet voor niets ‘sportontwikkeling’. Soms ben ik daarbij op wat tenen gaan staan of heb ik tegen schenen aangeschopt, dat moeten jullie me maar vergeven. Alles voor de goede zaak.
We zijn nu het jaar voorbij, een periode van wekelijkse stukjes sluit ik vandaag af. Het is weer tijd om ruimte te maken voor andere roeibestuurszaken.
In deze laatste bijdrage wil ik eens een blik geven op mijn portefeuille: hoe innovatief zijn we nu eigenlijk als roeisport. Ik krijg nogal eens het verwijt – zowel van binnen als van buiten de roeisport: ‘die roeisport, jullie houden maar vast aan tradities ontwikkelen totaal niet mee’ of het wat meer gevatte ‘jullie missen de boot’.
Nu wil ik niet zeggen dat ik helemaal tevreden ben over de ontwikkeling van de sport, ‘dat mag wel een stukje sneller, breder, innovatiever ’ zegt mijn ongedurige inborst. Ik zie nog veel verenigingen focussen op het afdraaien van jaarlijkse riten. Verenigingen die moeilijk uit de corona-stand komen en blijven focussen op wat niet kan. Ik zie ook hoe lastig het is om nieuwe groepen te binden aan de club. Ik maak me echt zorgen om het aantal junioren. Dat gaat nog steeds niet goed. Daar moeten echt 1, 2, nou doe maar 7, tandjes bij.
Maar gelukkig zie ik ook veel verenigingen die nieuwe dingen doen, ontwikkelen, leren, samenwerken. Zo maar wat voorbeelden (en excuus voor iedereen die niet genoemd is):
Bij roeivereniging Breda lenen ze SUP-boards uit aan ouders van roei-junioren, waardoor deze actief de tijd kunnen doden en langzaam ook verbonden worden aan de vereniging. Mooie service! Bij roeivereniging Gouda gaan ze nog een stap verder met die sup’s. Daar hadden ze al edonskiffs (check ‘t filmpje, zo heb je nog nooit iemand in een roeiboot zien stappen!) maar nu gaan ze naast roeien en zeilen ook suppen aanbieden. Kijk maar!
Nieuwe verenigingen als RV Harder en Dutch Coastal Rowing introduceren nieuwe lidmaatschapsvormen, waarbij mensen die maar af en toe bij deze clubs willen roeien makkelijk kunnen instappen. Iets vergelijkbaars biedt ook RV De Waal uit Nijmegen. Zij bieden sporters van andere verenigingen indoorfaciliteiten. Die andere sporters hoeven zo niet naar een dure sportschool, RV De Waal krijgt extra inkomsten. Een win-winst-situatie.
De Amsterdamse algemene verenigingen De Hoop, Willem III, RIC en De Amstel gaan samen met steun van NOC*NSF de website ikwilroeien.amsterdam.nl opzetten. Alle verenigingen bieden via die weg junioren een maand intro aan. Wat een mooi samenwerkingsinitiatief!
Samenwerken met anderen doen ze ook in Eindhoven. Daar bieden roeivereniging Beatrix en Theta. Beta-roeien aan: junioren worden begeleid door studenten. Zo kan de algemene vereniging héél veel nieuwe leden opvangen.
Roeiverenigingen De Laak en Pelargos, nu nog geen buren, hebben samen het initiatief genomen om Roeicentrum De Binckhorst op te zetten en zo het roeien in de Haag een sprong voorwaarts bieden. En wat te denken aan al die initiatieven van verenigingen om maatschappelijk actief te zijn en zo de vereniging op de kaart zetten. Bijvoorbeeld roeiverenigingen De Grift, CornelisTromp, Hemus, Aeneas, TOR en Aross die jaarlijks het zwerfvuil rond hun vaarwater opruimen.
Of verenigingen als Pelargos die een flink deel van de inkomsten van de Hofvijverregatta aan goede doelen schenkt, Theta dat op dit moment hartjes fietst voor de Hartstichting.
En meer voor verenigingen zelf: niet nieuw, maar wel vernieuwend: opleidingen openstellen voor andere verenigingen zoals Nautilus doet met de cursus roeien op stromend water. Misschien zijn er wel meer service-initiatieven te bedenken.
Roeivereniging De Hunze uit Groningen servicet de eigen leden door ketencoaching, iedereen leert beter roeien, en roeiers van verschillende niveaus worden aan elkaar verbonden. Een mooi initiatief om leden te verenigen. Kan zó elders worden opgepakt!
‘De Nederlandse sportraad roept ons op te innoveren. Andere vormen van binding te verkennen. De sporter meer centraal stellen en de sport minder’ schreef ik twee weken geleden. Een collega-bestuurslid mopperde eerder daarover ‘mag de sport ook alsjeblieft sport blijven?’
Zeker!
Ik verwacht ook niet dat we ons als sportverenigingen en masse inschrijven op het ‘steunpakket sociaal en mentaal welzijn ten behoeve van de jeugd, ontmoeting en begeleiding van kwetsbare groepen en bevordering gezonde leefstijl’. Dat is inderdaad een flinke stap te ver. Schoenmaker blijf bij je leest. Tegelijkertijd zien we echter dat behoeften van sporters veranderen en ook de positie van sport verandert. Er zijn bovendien meer aanbieders, meer sporters. Dat maakt onze omgeving anders. Het is óók aan ons om daarop in te spelen.
De tijd staat niet stil. We mogen meebewegen. We zijn een sport, geen museum.
Hoewel zo’n museum… Afgelopen week bracht ik een bezoekje aan het digitale roeimuseum.nl, en kijk: sommige zaken komen gewoon weer terug. Neem nou deze uit 1917, het oprichtingsjaar van de KNRB: er wordt gesproken gecombineerde wedstrijden voor boten met vaste bank en boten met slidings: daar praten we nu óók weer over om de werelden van het sloeproeien en van het coastalroeien wat meer bij elkaar te brengen. Dat idee is helemaal niet nieuw, maar hartstikke ouderwets.
Of dan deze: het beeld van de allereerste(!) roeiwedstrijd in Nederland in Rotterdam in 1846: dat beeld verschilt toch niet wezenlijk van een plaatjes van de worldcup beachsprint in 2019 (meer dan 150 jaar later) of wedstrijden in een heel nieuwe klasse boten: de St Ayles skiffs. Ik heb ze maar even bij elkaar gezet. Je ziet: dat beeld is niet ouderwets, maar juist hartstikke nieuw!
Sportontwikkeling is eigenlijk net als roeien: je kijkt strak achteruit, houdt in de gaten wat links en rechts van je gebeurt en ondertussen ga je doelgericht en efficiënt vooruit.
Allemaal meedoen hoor!