Door Marieke Bal, British Rowing | 24 juni 2020
Afgelopen weekend bezocht ik Henley-on-Thames voor een picknick en wandeling met de hond. Eigenlijk zou op dat moment Henley Women’s Regatta plaatsvinden. De rivieroever zou vol staan met toeschouwers en de een na de andere side-by-side race zou langs zijn gekomen. Hoe anders was het dit jaar! Op zaterdag zagen we een handvol skiffeurs en een familie-dubbeltwee voorbij komen en dat was het.
Het pittoreske dorpje Henley is elk jaar het toneel van Henley Women’s, Royal en de Masters Regatta. Het grootste en meest prestigieuze evenement is ‘Royal’ zoals het in de roeiwereld wordt genoemd. De laatste jaren zie ik steeds meer Nederlandse roeiblazers voorbij komen tijdens het eerste weekend van juli. Super leuk!
Sinds ik in Engeland roei is het altijd het hoogtepunt van het jaar. In Nederland heb ik als roeister nooit zo’n focus op een specifieke wedstrijd gezien. De Varsity komt er het dichtst bij als je kijkt naar de tradities en de NSRF Slotwedstrijden als je het wil vergelijken qua feestjes. De Holland Beker qua niveau en het internationale deelnemersveld.
Wat mij blijft verbazen en soms ook frustreert in Engeland is dat alles gemeten wordt in Henley-termen. Je bent een goeie coach als je ploeg Henley wint. Je bent een goeie roeier als je Henley wint. Sommige olympiërs vinden de Henley-overwinning mooier dan een olympische medaille. Zo groot en belangrijk is de wedstrijd hier. Als ik kijk naar het verhogen van participatie in de roeisport helpt die focus niet. Door Henley Royal de enige wedstrijd te maken die ertoe doet verlaten junioren op school de sport omdat ze niet zo competitief willen zijn en hetzelfde geldt voor 18- tot 30-jarigen. Bij de grote verenigingen train je om Henley Royal te winnen of helemaal niet. Er lijkt geen groep roeiers te zijn die traint om andere wedstrijden te winnen en lekker 4 à 5 keer in de week in de boot te stappen. Het is alles of niets. Dat is heel mooi maar zorgt er ook voor dat roeiers volledig stoppen met de sport omdat ze geen 12 keer per week willen trainen en andere prioriteiten hebben. Gelukkig komen alle gestopte roeiers wel allemaal bij elkaar in dat kleine dorpje om vele glazen pimms te drinken in mooie jurkjes en fel gekleurde blazers. De Britten weten tenslotte wel hoe het heurt.
Marieke Bal is Head of Membership bij de Britse Roeibond. Ze kwam in 2005 voor het eerst in aanraking met roeien toen ze lid werd van Tilburgse Studenten Roeivereniging Vidar en is sinds 2014 in een boot te vinden op de Thames in London. Momenteel maakt ze deel uit van de damessectie bij Tideway Scullers School.
Lees alle bijdragen van Marieke Bal hier.