Author: Redactie Roei!

Dutch Coastal Rowing 2

Redactie Roei! Coastal rowing

Guus van Wechem schrijft drie afleveringen over Dutch Coastal Rowing en zijn visie op die vorm van roeien.
Lees natuurlijk ook het oktobernummer van Roei! – met heel veel over coastal rowing – waarin Guus ook aan het woord komt.

Deel 2 van 3:

Vastebankroeiers en publiciteit

We genereerden veel publiciteit, hadden goede contacten met de pers opgebouwd en kwamen merkwaardig snel in contact met sloeproeiers, vastebankroeiers. We spraken met de FSN (Federatie Sloeproeien Nederland) en de DPGA (Dutch Pilot Gig Association). Wat wisten we van sloeproeiers? Nou weinig tot niets. Er zijn 4500 sloeproeiers in Nederland en dat aantal stijgt snel. Ze hebben dezelfde problemen als rolbankroeiers, zoals goede toegang tot het water, permissie om wedstrijden te organiseren. Sloeproeiers weten van wedstrijden een echt feest te maken, daar kunnen wij nog wat van leren. Ze vonden ons cursusmateriaal, zoals de basiscursus, inmiddels uitgebreid met een professionele cursus navigeren toegespitst op roeiers, heel interessant en ze wilden graag met ons de zee op – en dat is vaak gebeurd.

Zo kwamen we ook in contact met Marc Slats die mee wilde doen aan de Talisker Whisky Atlantic Challenge. Even van de Canarische eilanden in wedstrijdverband 5000 kilometer overroeien naar Midden-Amerika. Marc was zeezeiler en moest dus rolbankroeien leren, dat deed hij bij RV Rijnland. Hij pakte de voorbereiding heel professioneel aan. Vele uren skiffen, kracht- en conditietrainingen bij een professionele trainer.
Tijdens de wedstrijd kon je zijn avonturen volgen. Je kon hem via een satelliettelefoon vragen stellen. Ik heb hem ook een paar keer aan de lijn gehad. Iedereen enthousiast, verslagen in de kranten, de kleinste vereniging wist er enthousiast over te berichten. Echter oorverdovende stilte bij de KNRB. Dat verbaasde mij, al rolbankroeiend de oceaan over en dat nog winnend doen ook. Overal free publicity daar haak je toch bij aan… Ik kon de KNRB echter niet overtuigen. En toen ben ik wat minder vriendelijk tegen ze uitgevaren: dat ze alleen oog hadden voor twee kilometer rechtuit varen in een wedstrijdboot op de Olympische Spelen. Terwijl 85% van alle rolbankroeiers juist niet in wedstrijdverband vaart.

Toen zijn bij mij de ogen geopend hoe belangrijk publiciteit is. We kunnen veel meer mensen aan het roeien krijgen!

Wordt vervolgd

Dutch Coastal Rowing 1

Redactie Roei! Coastal rowing

Guus van Wechem schrijft drie afleveringen over Dutch Coastal Rowing en zijn visie op die vorm van roeien.
Lees natuurlijk ook het oktobernummer van Roei! – met heel veel over coastal rowing – waarin Guus ook aan het woord komt.

Deel 1 van 3:

Het begin

We zijn blij dat we als Dutch Coastal Rowing (DCR) ook ons steentje mogen bijdragen aan de publiciteit van het roeien in brede zin en aan het roeien op zee in het bijzonder. Waar staat DCR voor? Wij roeien met yole de mer op groot open water zoals de Zuid-Hollandse en Zeeuwse stromen, en op de Waddenzee, de Noordzee en de Middellandse zee, waar je het wel uit je hoofd laat om met een gewone roeiboot te gaan varen.

Iets over de historie van Dutch Coastal Rowing. Vijftien of twintig jaar geleden – ik roeide toen nog bij de Goudse – heeft de KNRB met vooruitziende blik onder aantrekkelijke voorwaarden yole-de-mers ter beschikking gesteld aan enkele aan groot open water gelegen roeiverenigingen. Dat waren Naarden, Muiden, Nautilus en de Dordtsche, met de boodschap ‘leen ze uit!’.
Daar kregen wij bij de Goudse lucht van en omdat onze leden konden roeien en zeilen en dus konden navigeren werden er trips uitgezet, eerst Naarden-Marken en later Harlingen-Terschelling. We wisten veel leden te enthousiasmeren zodat we verscheidene teams deze trips konden laten maken. Een zeiler zette de route uit en laadde die in een GPS. Je komt met opkomend getij van Terschelling naar het vaste land en als het hoogwater geweest is kan een volgend team de boot overnemen en roeit die met afgaand tij terug naar Terschelling.
Eén team was te laat, vergat de GPS over te nemen en zei ‘Oké, daar ligt Terschelling en in rechte lijn eropaf’. Maar waar eerst water was kwam zand te voorschijn. Uren hebben ze de boot over het zand achter zich aan gesleept, dwars door natuurgebieden, iedereen ongerust achterlatend want een telefoon hadden ze ook niet meegenomen.

Tekst gaat door onder de foto


Toen is de bij ons de knop omgegaan en zeiden we als organisator tegen elkaar: Zo doen we het nooit meer! We leiden onze zoetwatermatrozen eerst goed op, leggen uit wat er anders is op groot open water en pas dan de zee op. De basiscursus werd geboren.
Later, ik roeide inmiddels bij RV Alphen, kwam ik Jaap Maks van Roeireizen tegen die adverteerde met roeitochten op de Waddenzee. Ik belde hem, ‘heb je daar ervaring mee? Nee! Nou ik wel! Laten we samen Harlingen-Vlieland-Harlingen organiseren. Jaap ontketende een mediaoffensief. Er was een ongelofelijk grote belangstelling. Jaap regelde vier extra yole-de-mers van Eurodiffusion, de toenmalige marktleider uit de Provence. Deze grote clinic werd een groot succes.
Dat smaakte naar meer. Het is dan toch wel handig als je eigen boten hebt. We leenden in die tijd bij Jason de Noorderhaaks. Ik belde onze contactman daar en zei ‘Als jullie je boot wegdoen wil ik het als eerste weten!’ Dat kwam goed uit want ze waren hun botenloods aan het vergroten en kwamen geld tekort. De dag daarop haalde ik dol van blijdschap de Noorderhaaks op en betaalde cash, uit eigen zak. BAM!
Later waren er vier man, de Founding Fathers, die het beginkapitaal voor DCR verschaften. Ieder probeerde bij zijn eigen vereniging onderdak te vinden voor de Noorderhaaks, zonder succes. ‘Daar krijgen we bij de ALV de handen echt niet voor op elkaar’ zeiden de besturen, ‘wat moet je met zo’n yole-de-mer?’

Wat nu? We richten onze eigen roeivereniging op! Zo gezegd, zo gedaan, het was april 2016. De naam? Weer uit Jaap z’n koker: Dutch Coastal Rowing. En omdat we geen geld hadden, een lean & mean organisatie: een boot op een trailer en een website, en dat is het. Welke tarieven? Jaap kwam met een lage contributie, 35 euro, en voor het gebruik van de boot 100 euro. Dat bleken allemaal gouden grepen. De veiligheidsuitrusting van boot en bemanning bespraken we met roeiers met zeezeilervaring.
De klusploeg van Alphen knapte de boot en de trailer op en rustten de boot uit. We hielden veel presentaties in het land en de leden stroomden toe, we hadden in no time 130 leden, en dat terwijl we mikten op 80 tot 100. We wilden onze leden namelijk een of twee maal per jaar veilig de zee op laten gaan met die ene boot. De publiciteit werkte, ik stopte met werven.

De Noorderhaaks aan de Middellandse Zee

Wordt vervolgd


Einde seizoen?

Redactie Roei! Kees Verweel

Door Kees Verweel | 24 oktober 2020

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

Terwijl de dreun van vorige week heel langzaam wegebt maken we bij Sloeproeien Zeeland voorzichtig de eindbalans op voor dit jaar. Een jaar geleden startte de bouw van de Seelandia, vlak voor de Kerst volgde de doop en tewaterlating, en gingen we aansluitend fanatiek trainen in weer en wind. Op 8 maart werd de sloep gesleept, en waren we helemaal klaar voor onze eerste race!
Corona gooide precies een week later roet in het eten, en de Seelandia stond vervolgens bijna vier maanden op het droge. Begin juli mochten we eindelijk weer trainen, en hoopten we nog een wedstrijd te kunnen roeien dit seizoen, maar op 13 oktober viel wederom het doek. Vandaag zou de laatste race van dit jaar – Liwwadster Rondje – geroeid worden, maar de wedstrijdteller voor sloeproeiend Nederland blijft steken op slechts 3 races, de overige 27 gingen niet door dit jaar. Veel teams hebben de sloep inmiddels uit het water gehaald, en beginnen vervroegd aan het winteronderhoud. Ons eerste seizoen duurde dus slechts ruim vijf maanden – met een lange onderbreking – en was geheel zonder wedstrijden. We hebben overigens wel ruim 600 trainingskilometers op de teller staan! De eerste ledenbijeenkomst moesten we helaas ook al annuleren, al met al een heel vreemd jaar zonder echte afsluiting…

De Seelandia staat ook weer op de kant, maar we hopen stiekem wel dat we dit jaar wellicht nog wat kunnen trainen, hoewel de huidige corona-ontwikkelingen voorlopig de verkeerde kant uit gaan. Ik heb mijn kajak maar weer stand-by gelegd, want het water blijft trekken aan me. Dan maar weer alleen het zoute water op, genieten van de elementen, terugdenken aan afgelopen gekke seizoen en alvast een beetje vooruitdenken aan volgend seizoen.

Dinsdagavond 13 oktober

Redactie Roei! Feike Tibben

Door Feike Tibben | 23 oktober 2020

Feike Tibben is bestuurslid van de Koninklijke Nederlandsche Roeibond, met als portefeuille sportontwikkeling. Lees alle bijdragen van Feike hier.

KNRB-bestuursvergadering. Digitaal feliciteren we elkaar met de prestaties in Poznan en bespreken we de impact van de zojuist door Rutte c.s. gehouden persconferentie over nieuwe corona-maatregelen. Opvallend snel went onze nieuwe roeistatus en al even snel worden consequenties die enkele maanden geleden nog als bijzonder en ingrijpend werden ervaren, geaccepteerd en geïmplementeerd.

Op het moment dat wij bestuurlijk vieren en vooruitkijken komt op de Oude Rijn bij Katwijk een sloep van Ferox frontaal in aanvaring met een binnenvaartschip. Een lid van de vereniging overlijdt. Wat een drama. Zoals Kees Verweel het vorige week verwoordde: Het roeiseizoen kwam die avond met een oorverdovende dreun abrupt ten einde.

In de dagen na het ongeval is er contact met Dick Borst van de Federatie Sloeproeien Nederland. We bieden als KNRB hulp aan de federatie en de vereniging. Dat gaat verder dan medeleven. Uit ervaring weten we dat al snel de schuldvraag aan de orde komt en welke impact dat weer heeft op een hechte roeigemeenschap.
Ook nog contact met Die Leythe en Njord. Roeien zij ook op de Katwijkse Rijn? Kennen ze de situatie ter plaatse? Wat zijn hun ervaringen? Moeten we misschien met de waterbeheerder overleggen?  

Ik denk terug aan 12 januari 2019. Op het terrein van Avifauna in Alphen aan de Rijn ondertekenen die dag de provincie Zuid Holland, de belangenvereniging voor de beroepsvaart Koninklijke BLN Schuttevaer, de Roeibond en tien Zuidhollandse roeiverenigingen het Roeiconvenant ‘Veilig varen doe je samen!’.
We spreken die dag met schippers. We horen hun verhalen over veilig varen. Als roeiers zijn we die dag merkbaar onder de indruk van hun kundigheid en zicht op veiligheid. We maken afspraken over kennisuitwisseling, over incident-meldingen, over voorlichtingsmateriaal en kleding en zetten gewichtig onze handtekening onder de afspraken. Allemaal goede intenties die inmiddels voor een belangrijk deel ook worden nagekomen. Alfred Dijkstra liet recent zijn licht nog eens schijnen over wat we allemaal zelf kunnen om veilig te varen.

Als roeiers zijn we gewend om met een zekere trots een boot te stappen. Met ferme halen overwinnen we wind en golven en voelen we ruimte, vrijheid en snelheid. We voelen ons sterk en machtig in ons schip.
En tegelijk zijn we oh zo kwetsbaar. We fietsen achteruit op een snelweg schreef ik eerder. En zeker in het donker lijkt er een wereld te winnen.

En dan ook nog de corona-maatregelen die alleen maar ruimte laten om ondanks het koude seizoen toch maar te varen in wankele kleine nummers, en misschien ons zelfs verleiden om als roeiers nog meer de randen van de dag op te zoeken.

Roeien en veiligheid, het blijft balanceren op een dun koord.

Het incident in Katwijk komt hard aan.

OProeien toen – 12

Redactie Roei! Jan Op den Velde

Door Jan Op | 20 oktober 2020

Ik, Jan Op den Velde, 89 jaar, roeide voor Laga in de periode 1950-1954. De omstandigheden uit die jaren schets ik graag.
Vanaf OProeien toen – 1 is het een doorlopend verhaal. Via deze link vind je ze allemaal.

Onze volgende wedstrijd is de ‘Koninklijke’ op de Bosbaan. Voor mij de eerste keer op een “echte” baan.

Natuurlijk trainen we intensief in Delft. Nu onder de leiding van de coach van de Oude Vier, Jan tK – de toevoeging is nodig om onderscheid te maken tussen alle andere Jannen. Daarom heet ik Jan OP. Onze coach, Piet, heeft blijkbaar meer “gevoel” voor een goede HAAL. Het coachen draaide om eigen inzicht. Van enige opleiding is geen sprake. Ook niet bij andere verenigingen. Als alle ploegen eenkleurig zouden zijn is duidelijk te zien welke roeiers tot welke vereniging horen.

Het reizen naar de Bosbaan gaat per trein, tram (tot de laatste halte, het Stadionplein) en de rest lopend. Auto’s zijn dun bezaaid. Alleen gefortuneerden kunnen zich er een veroorloven.
Een jaargenoot heeft ook een auto of wat daarvoor door moet gaan. Hij wil hem al snel weer verkopen. Maar eerst moeten de gaten in de bodem worden gedicht. Met stukken lood en van onder flink vuil gemaakt. Het is de vraag of dit wrak ooit de Bosbaan zou bereiken.

Het betreden van de Bosbaan kan alleen met een kaart. Voor ingeschreven roeiers gratis. Toeschouwers en fanatieke aanhangers moeten betalen. Hoewel… door het hek naast de botenloods kan je de kaart aan een bewonderaar geven. Als deze gratis de controle is gepasseerd krijg je hem weer terug. Eventueel ook weer bestemd voor een volgende klant. Later bleek de opbrengst achter te blijven bij de kosten van de controleurs. Nu kan men zomaar naar binnen. Het botenterrein is nu wel afgesloten en wordt door onbetaalde vrijwilligers (ja, toch, ik ben niet meer zo goed op de hoogte) bewaakt.

Onze boten komen weer per Havik van Meeuwisse naar de Bosbaan. Door het sluisje vanaf de Nieuwemeer met een verval van een paar meter. De Havik wordt afgemeerd bij het grasveld van het botenterrein. De bootslieden van de studentenverenigingen leggen de boten op stellingen en maken ze weer wedstrijdklaar.
Dit is een “antieke” foto van de 2×4 acht. Daar kom ik volgende week op terug. Maar een voorstudie kan geen kwaad.

Zwarte dinsdag

Redactie Roei! Kees Verweel

Door Kees Verweel | 17 oktober 2020

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

Met een oorverdovende dreun is het sloeproeiseizoen deze week abrupt ten einde gekomen. Afgelopen donderdag is een roeier van Roeivereniging Ferox uit Katwijk overleden, hij mocht slechts 63 jaar oud worden. Twee dagen eerder raakte zijn team tijdens hun geliefde sport in de sloep Bacchus ’s avonds betrokken bij een noodlottige aanvaring met een binnenvaartschip. Terwijl de sloep naar de bodem van de Oude Rijn zonk zwommen de 7 opvarenden naar de kant, één van hen was er slecht aan toe, is ter plaatse gereanimeerd en met spoed naar het ziekenhuis vervoerd. Helaas kwam donderdag het bericht dat hij was overleden…..

Via deze weg wens ik nogmaals de nabestaanden, vrienden en leden van Ferox heel veel sterkte toe met het verwerken van dit nauwelijks te bevatten verlies.

De social media stromen vol met vele honderden steunbetuigingen. Dit rampjaar 2020 sluiten we af met het verlies van één van ons, de sloeproeiwereld is in shock. Het feit dat premier Rutte op dezelfde dinsdagavond vertelde dat onze sport voorlopig weer vier weken stil ligt doet er nu niet toe, dit vreselijke ongeval overschaduwt alles. Ik maak gebruik van deze ruimte om een gedicht van Paul van der Linde te plaatsen, hij verwoordt treffend ons gevoel…

Roeivereniging Ferox

Riemen splijten het water,
dollen kraken in hun pot.
Uren worden later,
de sport gaat weer op slot.
De vraag die wordt gesteld,
wanneer kunnen we weer.
Verhalen worden verteld,
want het is de laatste keer.
De laatste keer, de laatste keer,
nu in een ander daglicht.
Een volgende komt niet meer,
schreef toch liever een ander gedicht!

Heel veel sterkte gewenst aan alle naasten en leden van Ferox.

Extra uitgave: Vijf jaar Roei!kunst

Redactie Roei! Roei!nieuws

Kees van Bueren, roeier bij De Eem in Baarn, schreef voor Roei! vijf jaar lang in elk nummer een stuk over roeien en kunst, Roei!kunst dus. Alle stukken die hij schreef zijn nu gebundeld in een extra uitgave. Honderd pagina’s dik in prachtdruk. Fijne stukken over je sport, even niet denken aan dat virus.
Er zijn nog enkele exemplaren.
Losse nummers kosten € 9,50. Stort het bedrag op NL14 RABO 0166 3568 40 ten name van Stichting Roei, vermeld je naam en adres.

Eerste toertocht

Redactie Roei! Toerroei!en

Door Carla de Bruin | RV Michiel de Ruyter

Carla de Bruin is met haar 73 jaar de oudste beginnende roeier ooit bij Michiel de Ruyter. Op 29 september roeide ze haar eerste toertocht.

Dinsdagmorgen 29 september 04.30 uur. Ik kijk uit het raam. Regent het nu of lijkt dat maar zo? Om negen uur moet ik in Uithoorn zijn voor mijn eerste echte roeitocht. Als BRC-er [BRC = Basis-roeicursus, red.] mag ik mee met de “oude rotten”. Nou ja… oud zijn ze niet, want van mijn leeftijd, maar voor iemand die vorig jaar met roeien is gestart zijn het natuurlijk doorgewinterde roeiers. En ben ik opgelucht als het regent omdat ik mij afvraag of ik het allemaal wel kan bijhouden of kijk ik uit naar de tocht? Vooral het laatste. We hebben zaterdag tijdens de les met Dick nog geoefend hoe we liggend onder een brug door moeten en wat we moeten doen in de sluis. Spannend, ik kijk er naar uit.

Het is droog en rustig weer als we verzamelen op de Kampanje. We zijn met elf roeiers en de stemming is uitstekend. De nieuwkomers worden hartelijk ontvangen. Iedereen is op alles voorbereid, van regenpak tot zonneklep en pleisters en iemand verruilt zelfs haar lange broek voor een korte. Weet zij iets wat wij niet weten? Ik voel mij al snel op mijn gemak bij Diny, Netty en Greet hoewel het eerste traject toch vooral bestaat uit opletten dat ik mee kan komen. Maar ik merk ook dat een tocht roeien vooral een ontspannende bezigheid is waarbij lekker wordt gekletst en genoten van de omgeving.

Restaurant De Keijzer ontvangt ons met open armen en we kunnen buiten zitten om te genieten van een uitgebreide, goed verzorgde lunch (goed geregeld Cees) en van leuke gesprekken. We gaan later terug dan gedacht en ik spreek met de dames af dat ik het laatste stuk ga sturen als we door de sluis heen zijn. Maar wat duurt het nog lang voordat we bij dat vlot zijn…  Om 15.45 uur leggen we aan bij de Kampanje en kunnen we terugkijken op een heerlijke ontspannen roeitocht en een in alle opzichten geslaagde dag. Hebben we geboft met dit mooie weer en leuke gezelschap of hebben we het gewoon verdiend? Ik weet het wel… en ik weet ook weer waarom ik vorig jaar ben begonnen met roeien!

De koffiestop langs de kant van de weg met de boten vastgemaakt aan een pen in het gras is heel welkom. Er is  voor koffie, thee en bijlagen gezorgd en dat alles valt goed in de smaak. Ik heb geen idee waar we zijn maar als we bij de Tolhuissluis komen herken ik hem van mijn wandelen. Nu dus vanaf het water maar echt spannend is het niet. Een ruime sluis met alleen onze drie boten. Bovendien is het verval heel klein. Maar toch, de ervaring is leuk. Op naar Leimuiden voor de lunch. We boffen enorm want het weer is prima. Zon, zon en nog eens zon en bijna geen wind. Wat willen we nog meer. Ik kan inmiddels ook weer van de omgeving genieten en de mederoeisters letten goed op mij. Als ik even wil stoppen of wil sturen? Het kan allemaal.

Tweede van links is Carla de Bruin