Roei!

Door Kees Verweel | 19 december 2020

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

De lockdownregels zorgen ervoor dat je redelijk aan huis gekluisterd bent, en afgelopen week heb ik gemerkt dat ik wellicht mede hierdoor nogal verslingerd ben geraakt aan Yellow Brick Tracking, en dan vooral de versie via je browser.
Hoe moet dat zo’n 40 jaar geleden zijn geweest? Oceaanroeiers hadden geen grote kortegolfzenders aan boord. Communicatie via de satelliet kon in die tijd nog niet, uitsluitend zo nu en dan een éénrichtingverkeer positie fix van SatNav wat toen al – in afwachting van het nieuwe GPS-netwerk – forse perioden van ‘no fix’ liet zien, en de fix die je ontving verscheen niet keurig op een schermpje zoals nu, dus de roei(st)ers van toen moesten dan ook nog eens op een papieren kaart hun positie plotten. Dus na vertrek was het vooral een hele lange tijd heel stil voor het thuisfront. Wekenlang wachten op een teken van leven, en je afvragen hoe ver ze zouden zijn en welk weer ze onderweg hadden.
En kijk nu! Via Yellow Brick kun je nagenoeg live de Talisker Whisky Atlantic Challenge 2020 volgen! Meerdere malen per etmaal ontvangen we een update van de posities, met automatisch de stand in het klassement en een update van de ETA (het verwachte finishtijdstip) berekening. Verder kunnen we wind, stroming, luchtdruk, bewolking, regen en golven zien, echt prachtig hoe de huidige technieken alles op je scherm toveren! Je kunt zelfs de afstanden tussen de verschillende boten plotten. En als je niet achter een tablet of pc zit is er nog de YB Race app waar – met iets minder informatie over stroming, luchtdruk etc – de challenge ook uitstekend is te volgen. En als je dan ook nog de diverse socialmediakanalen volgt, zie je regelmatig foto’s of filmpjes binnenrollen rechtstreeks vanaf de oceaan. Foto’s van de roei(st)ers en de machtige oceaan, maar ook filmpjes van een school dolfijnen onder een roeiboot, echt schitterend! Dus ik kom deze vreemde kerstdagen en laatste week van 2020 wel door, no problem!

Onze Nederlandse teams doen het overigens heel erg goed op de oceaan. De 2 mannen van Row4Cancer liggen na bijna 8 dagen sinds de start vanaf dag één op kop, zowel overall als 1^e van de duo’s en 1^e van de open klasse, echt een prachtprestatie! Ze hebben er inmiddels bijna 700 zeemijlen (bijna 1.300 km) opzitten in een week tijd. Ze liggen bijna 50 zeemijlen voor op nummer 2. En dan de Atlantic Dutchesses: deze 4 dames liggen al dagen op een prachtige 6^e positie overall, zijn 5^e in de ‘fours’ en 5^e in de race klasse, met alleen maar herenteams voor zich, oftewel ze liggen van de damesboten in de 1^e positie, een topprestatie! Het derde Nederlandse team, de Dutchess of the Sea, liggen momenteel 12^e overal en 9^e in de ‘fours’. Ze zijn de afgelopen week vanaf een 17^e plek overall opgeklommen naar deze 12^e positie. Van de dames liggen ze 3^e en kruipen ze langzaam naar voren. Wat een Hollands Glorie! Via sloeproeienNL geef ik regelmatig een update!

Rest mij om iedereen via deze weg alvast fijne Kerstdagen en een gezond nieuwjaar toe te wensen! Mijn volgende blog volgt op 2 januari 2021…

Door Kees Verweel | 12 december 2020

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

Vandaag is de start van de Talisker Whisky Atlantic Challenge 2020. En acht Nederlandse dames staan op het punt om Hollandse geschiedenis te schrijven.
Op de Wall of Fame van Nederlandse oceaanroeiers prijken nog geen dames. Terwijl er in de jaren ’70 en ’80 al regelmatig dames oceaanroeitochten volbrachten liepen wij op onze school begin jaren ’80 nog tegen seksediscriminatie aan op Terschelling. Tijdens mijn eerste studiejaar – in 1982 – wilden de dames van school zich inschrijven voor de Harlingen-Terschelling race, en een ploeg dames uit Harlingen had hetzelfde bedacht en ook al wekenlang getraind voor deze uitdaging. Er waren in die tijd nog geen inschrijfvoorwaarden, iedereen kon zich dus opgeven.
Maar helaas voor de dames…. De organisatie vond het alles behalve verantwoord om dames toe te laten tot deze race, en voerde diverse argumenten aan om dit te onderbouwen; de kans op moeilijkheden onderweg zou voor dames te groot zijn. Er mocht geen tijdverschil met de heren ontstaan. De (6-riems) damesploegen roeiden in een onverantwoord kleine sloep en de deelnemers moesten de tocht kunnen volbrengen. Dus men nam aan dat een damesploeg de tocht niet zou kunnen volbrengen. Bij ons in de klas kwam dokter Smid van Terschelling uitleggen waarom onze dames echt niet mee mochten doen. Kortom, de HT was alleen voor mannen!
Onze zeevaartschooldames hadden geen keuze en moesten van de plannen afzien. De dames in Harlingen namen hier geen genoegen mee, en besloten buiten mededinging mee te gaan doen, niemand kon ze verbieden om een half uurtje voor de eerste start zelf in hun sloep naar Terschelling te gaan roeien. Ze volbrachten deze HT in 4,5 uur en bewezen hiermee dat de tocht wel degelijk door dames geroeid kon worden!
Gezien deze mooie prestatie werden de Harlinger dames ‘buiten mededinging’ opgenomen in de officiële uitslag. De organisatie kon nu geen damesploegen meer weigeren, dus in 1983 deden drie damesploegen officieel mee, allemaal in zesriems sloepen. Tijdens de HT van 2019 waren van de 140 deelnemende sloep maar liefst 39 damesteams! Je kunt je toch nauwelijks meer voorstellen dat bovenstaande nog zo kort geleden de praktijk was! En zo blijkt gelukkig dat roeien echt voor iedereen – jong / oud / dames / heren – geschikt is, ongeacht hoe lang of hoe zwaar een race is! Terwijl ik dit schrijf tikken de laatste drie uurtjes voor de start weg, en beginnen straks acht Nederlandse dames aan hun 4800 km lange roeitocht, hoe gaaf is dat!
En hoe gaaf is het dat dankzij alle moderne middelen deze oversteek live is te volgen. Ik ga ervan genieten.

Door Kees Verweel | 5 december 2020

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen. Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien. Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

Nu het sloeproeiseizoen echt in winterslaap is, verleg ik mijn focus naar La Gomera. Over precies een week start daar de 5000 km lange en zware Talisker Whisky Atlantic Challenge 2020. De 21 oceaanroeiboten met bijbehorende 55 deelnemers zijn inmiddels gearriveerd op het Canarische eiland, en iedereen is druk met de laatste voorbereidingen en vele controles en briefings.

• Acht deelnemers gaan starten voor een solo oversteek.
• Dan zijn er twee duo’s, waaronder het Nederlandse duo Mark Slats en Kai Wiedmer. Mark roeide in 2018 solo deze challenge, in een recordtijd van 30 dagen en 7 uren!
• Er start één damestrio uit Engeland,
• en er starten 10 ‘fours’ waaronder twee Nederlandse damesteams! De ‘Atlantic Dutchesses’ Iris Noordzij, Melissa Vooren, Renate de Backere en Marieke le Duc storten zich voor de eerste keer in dit ultieme roeiavontuur, evenals de ‘Dutchess of the Sea’  Astrid Janse, Bela Evers, Desiree Kranenburg en Remke van Kleij.

Van de in totaal 11 dames die meedoen aan deze editie dus maar liefst 8 uit Nederland, en van de 55 deelnemers totaal maar liefst 10 uit Nederland. Genoeg redenen dus om deze editie met extra belangstelling op de voet te gaan volgen. En voor sloeproeienNL heeft deze editie bovendien een extra tintje, want de helft van de Nederlandse deelneemsters is sloeproeister of heeft sloeproei-roots! Ik vraag me af hoe men zich daar nu voelt op La Gomera. De climax nadert na een 1-2 jaar lange en zware voorbereiding, na de onzekerheid of het allemaal wel door zou gaan in deze coronatijden, na de opluchting dat ondanks deze coronatijden de reis naar La Gomera is gelukt, voor boot en bemanning. Om dan nog zo’n twee weken af te tellen naar de start en kennis te maken met de andere deelnemers. Met dit kleine clubje van 55 personen aftellen tot het startschot. De spanning stijgt iedere dag!
Ik heb geen enkele referentie. De HT-race is ‘slechts’ 3-4 uren roeien van Harlingen naar Terschelling. Maar bij alle keren dat ik deze sloeproeirace roeide had ik een week voor de start al de nodige zenuwen. Vat ik geen kou komende week? En 300 keer per dag alle vindbare weersverwachtingen lezen! M’n roeispullen tig keer checken en de laatste nacht voor de HT slecht slapen omdat m’n lijf strak staat van de spanning, zeker bij edities waar de weersvoorspelling niet al te goed was. Allemaal voor een paar uurtjes roeien op de Waddenzee. Hoe moet dat dan voelen als je aftelt voor 5000 km roeien over de Atlantische oceaan!
Je weet vooraf dat je waarschijnlijk alle soorten weersomstandigheden voor je kiezen zult krijgen. Ik heb respect en bewondering voor de dames en heren die over een week het ruime sop kiezen, ongetwijfeld vol vragen over wat ze allemaal gaan meemaken, zeker voor de deelnemers die voor de eerste keer meedoen. De eerste dagen in het ritme komen van onafgebroken een aantal uren roeien afgewisseld met een aantal uren rust, iedere dag weer, 30-40 dagen lang. Je eigen fysieke en mentale grenzen verleggen, in een klein bootje op de oneindig grote en onvoorspelbare oceaan. Je onderweg gaan afvragen waarom je hier eigenlijk aan begonnen bent, en vechten tegen dat stemmetje dat om opgeven roept (daar heb ik tijdens diverse HT’s al last van gehad…) Je afvragen hoe lang het nog zal duren voordat er eindelijk land in zicht komt, om dan met nieuwe adrenaline het laatste stuk naar Antigua en Barbuda in de Caraïbische Zee te volbrengen. Om dan eindelijk, eindelijk over de finish te roeien, de ultieme climax! Ik zou denk ik rondstuiteren op La Gomera een week voor de start! Via sloeproeienNL gaan we de race, met name onze Nederlandse heldinnen en helden, op de voet volgen.

We wensen ze vanaf hier succes toe met de laatste voorbereidingen komende week, en zitten volgend weekend klaar om online de start te zien! Oja, onze sticker ‘IK ROEI SLOEP!’ reist mee met de Atlantic Dutchesses ?