Category: Roeigedachten

Virtual Championships

Redactie Roei! Marieke Bal

Door Marieke Bal, British Rowing | 30 juni 2020

Tot minstens september vinden er in Engeland geen roeiwedstrijden op het water plaats. Reden genoeg om een virtuele wedstrijd op te zetten! Mijn collega’s en een grote groep vrijwilligers zijn de afgelopen twee maanden bezig geweest met het organiseren van de eerste British Rowing Virtual Championships. Een wedstrijd op de indoorroeimachine maar dan vanuit je huis. Het aantal deelnemers kwam hoger uit dan verwacht, 1221 entries uit 30 landen. Ik zag in verschillende races Nederlandse namen voorbij komen en dat vind ik altijd leuk om te zien!

Het format was zoals je van een regatta verwacht, heats op zaterdag, finales op zondag. Voor alle leeftijden en over 2 kilometer en over 500 meter. Nu komen er wel andere dingen bij kijken als je dit volledig online gaat organiseren. Zo werkten we met het Nederlandse TimeTeam voor de live tracker en resultaten (wat ze natuurlijk ook voor races op het water doen) en hadden we een productiebedrijf ingehuurd om de livestream aan elkaar te praten, de juiste informatie te laten zien en we hadden zelfs een aantal atleten met een livestreamverbinding zodat je ze kon zien tijdens de race terwijl je ook de tijden zag van de rest van het veld en de commentator.

Waar ik vooral enthousiast van werd is de mogelijkheden voor dit soort wedstrijden in de toekomst. Het neemt alle barrières weg die mensen zouden kunnen hebben bij het deelnemen aan een roeiwedstrijd zoals reistijd, kosten, materiaal. Afgelopen weekend had je een ergometer nodig waar je je laptop of telefoon op aan kan sluiten. Zo kan je een wedstrijd houden met mensen over de hele wereld en je kan ze ook nog volgen op je scherm om te zien of je voor- of achterligt. In bijna alle wedstrijdvelden waren er deelnemers die pas een paar maanden geleden begonnen waren met ergometeren. Dit blijkt dus een heel toegankelijke wedstrijd voor beginners en velen deden het verrassend goed.

Virtuele wedstrijden zouden ook opgezet kunnen worden om scholen tegen elkaar te laten racen tijdens de gymles, of sportscholen / crossfit boxen kunnen elkaar uitdagen voor een 500 meter of andere afstand. De kansen zijn eindeloos met deze aanpak en zo zie je dat er ook positieve dingen uit lockdown komen.

Marieke Bal is Head of Membership bij de Britse Roeibond. Ze kwam in 2005 voor het eerst in aanraking met roeien toen ze lid werd van Tilburgse Studenten Roeivereniging Vidar en is sinds 2014 in een boot te vinden op de Thames in London. Momenteel maakt ze deel uit van de damessectie bij Tideway Scullers School.

Lees alle bijdragen van Marieke Bal hier.

‘And now, for something completely different’

Redactie Roei! Willem van Schelven

Door Willem van Schelven | 29 juni 2020

…om nog maar eens een gevleugeld woord uit het ongeëvenaarde vliegende circus van Monty Python aan te halen.

Want we hadden het zo mooi bedacht, met de nieuw opgetuigde en uitgebreide Commissie Masters Wedstrijden. Dit jaar zouden we van start gaan met een ‘Leeftijdscategorie X’ : de 22- tot 27-jarigen, die steeds buiten de boot vallen bij alle Masterswedstrijden: afgestudeerd, met een baan begonnen, geen tijd meer om tweemaal per dag te trainen. Waardoor je de ‘echte’ toppers niet meer bij kunt houden in het seniorenveld, en ook nog niet mee mag doen bij de ‘ouwetjes’.

We hadden een workshop georganiseerd op het roeibondsymposium in januari, alle [on]mogelijkheden en uitdagingen op een rij gezet. Zelfs – als pilot – die piepjonge Masters in de programmering van de Dutch Masters Open – rond deze tijd – al een plek in het programma gegeven.

Het gáát gebeuren, die ‘Categorie X’, dat staat vast.

Maar tijdens onze eerste weer ‘fysieke’ vergadering, een paar weken terug, kwamen we tot de vaststelling dat we nu toch eerst maar eens naar ‘iets totaal anders’ moeten kijken: hoe kunnen we van het lopende seizoen nog iets redden? Hoe kunnen we onze doelgroep, de Masters die wedstrijden willen varen, een perspectief bieden? Een horizon die íéts dichterbij ligt dan de – gelukkig weer naar achteren verschoven! – Head 2021 ?

Een perspectief dat óók rekening houdt met de RIVM-motto’s en met het tweede golf-risico:

  1. niet te veel volk op één plek
  2. organiseer het zo, dat mensen niet uit het hele land bij elkaar komen <de Veiligheidsregio’s willen reizen voorkomen>
  3. beperk voor de organisatie het risico van hoge kosten, mocht die tweede golf alsnog je wedstrijd onmogelijk maken.

Kortom: laten we, samen met de wedstrijdorganisaties, kijken of we de zaken kleiner en regionaal kunnen aanpakken. Met als streven: elke maand in iedere regio een evenement. Voorbeelden voor de maand september :

  • Cottwich-Almelo regatta (regio Oost)
  • Abeelenrace (Middelburg / Zuidwest)
  • AA-race (Alkmaar / Noordwest)
  • Amstelbeker (Amsterdam) (ook skiffs en tweeën?)

Bij dat laatste voorbeeld: misschien bij sommige wedstrijden wat meer / óók kleine nummers uitschrijven? Want hoewel collega Pien van der Hoeven in de jongste editie van Roei! schreef “Niet iedereen stapt met plezier in een skiff”, zie je inmiddels óók ontluikende scull-liefde bij meerdere voorheen verstokte boordroeiers, die de ergo zó zat waren dat ze tóch dat ‘breien’ maar eens gingen proberen…

In mijn vorige bijdrage schreef ik : ‘Op naar de Goudse Mijl’. Blijkt dat de organisatie in Reeuwijk inmiddels besloten heeft 2020 af te gelasten, o.a. vanwege “…de beperkingen om in tweetjes, viertjes of een acht te kunnen trainen” en de onmogelijkheid om “…iets van ploegritme, laat staan wedstrijdritme op te bouwen.”

Maar wedstrijdritme hebben we toch geen van allen? En vanaf overmorgen mogen we weer in die vier, want het verbod op ploegroeien is onverwacht vroeg opgeheven! Dus we hebben nog bijna drie maanden om te trainen, en velen doen een vakantie in eigen land, of gaan zelfs helemaal niet weg. Als we de inschrijvingen voor de Goudse Mijl nu eens beperken tot de roeiers uit de regio, alleen Zuid-Holland ?

Ik ga maar eens bellen met wedstrijdleider Tjeerd Meij !

Dutch Masters Open 2019

Willem van Schelven (1948) roeit wedstrijd vanaf zijn veertiende en gaat niet van die verslaving af komen. Coachte lange tijd, zowel junioren, senioren als Masters, van beginnelingen tot WK-gangers. Is lid van Poseidon, maar roeit ook vanuit huis op de Hollandse IJssel, en op de Willem-Alexander Baan.  Is mede-oprichter en secretaris van SWMN, lid van de Commissie Wedstrijden van de KNRB, initiatiefnemer van de Dutch Masters Open  en adviseur bij Waterline. Hoopt als trotse opa dat hij minstens één van de drie kleinkinderen later nog een keer een wedstrijd zal zien winnen.

Lees alle bijdragen van Willem van Schelven hier.

Yes!

Redactie Roei! Kees Verweel

Door Kees Verweel | 27 juni 2020

Afgelopen woensdag ging het na de persconferentie van premier Rutte en minister de Jonge los op de sloeproei-social media! De versoepelde coronarichtlijnen staan ineens sloeproeien weer toe, en eigenlijk had niemand dit onverwachte nieuws verwacht.
Op Facebook kwamen de reacties snel los, blijdschap, verwarring, twijfel en ongeloof viel er in de reacties te lezen. De teams kunnen na een pauze van bijna 16 weken dan eindelijk weer aan de riemen, yes!! Sloepen kunnen weer te water, of ontdaan van de aangroei van vele maanden stilliggen, er kan veel eelt gekweekt worden. Hier en daar is nog twijfel bij teams. Mogen we echt weer een of enkele uren vlak naast elkaar zitten in een sloep? De Veiligheidsregio Zeeland geeft aan dat sloeproeien mag mits 1,5 meter afstand van elkaar… dat is dus een ander standpunt dan de nieuwe RIVM-richtlijnen?
Afijn, we moeten waarschijnlijk allemaal weer even wennen aan de nieuwe regels en ze juist interpreteren. Voor de Seelandia hebben we aan de gemeente doorgegeven dat we voornemens zijn onze trainingen te hervatten vanaf 1 juli, met verwijzing naar de nieuwe richtlijnen en de informatie op de websites van de KNRB en NOC*NSF. Ik ga ervan uit dat men zal instemmen, zodat we bij een eventueel gesprek met handhaving kunnen laten zien dat alles in orde is.

Terwijl de sloeproeitrainingen eindelijk weer kunnen opstarten, gaan in andere delen van Europa sommige gebieden weer in een gedeeltelijke lockdown, en grijpt wereldwijd het virus nog steeds om zich heen, het blijft een bizarre situatie. Ik hoop dat wij in Nederland niet te maken krijgen met een tweede golf of delen van het land waar de maatregelen weer teruggedraaid moeten worden. Afgelopen week hebben we besloten de Veerse Meer Sloepenrace 2020 te cancelen. We willen deze 20e editie organiseren zoals we gewend zijn, inclusief een afsluitend gezellig roeiersfeest! En omdat dit jaar de feesttent logischerwijs niet kan, hebben we besloten dit jaar over te slaan. Onze vrijwilligers steunden unaniem dit besluit, en zo scheppen we ook duidelijkheid naar de sloeproei(st)ers en onze sponsors.
Andere organisaties zijn nog in overweging, terwijl deze week de beroemde Great River Race in Londen en Castle to Crane race in Glasgow ook zijn afgelast. Het zullen hoe dan ook onzekere maanden blijven, maar er in ieder geval weer een (vervroegd) begin van de tweede helft van dit seizoen. Vanaf woensdag kunnen we op de social media weer foto’s delen van onze trainingen, en volgens de enquête wil ruim 70% van de sloeproeiers nog graag wedstrijden roeien dit jaar, dus hopelijk kunnen we elkaar nog vaak treffen bij de 10 resterende wedstrijden op de kalender 2020!

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen.
Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien.

Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

Polder-chique: RVD, Lily-goes-Henley

Redactie Roei! Feike Tibben

Door Feike Tibben | 26 juni 2020

Afgelopen week was ik met Barend van Kouterik (Die Leythe) en Martin Ottow (Tubantia), beide actief voor nieuwe roeiverenigingen, op bezoek bij RVD ’17.

RVD ’17… trouwe kijkers van Blauw Bloed herkennen in deze afkorting de RijksVoorlichtingsDienst.  Zij zullen denken ‘wat moeten die bondsjongens daar nu weer? Gaat ’t koninklijk huis coronavrij sporten in de buitenlucht. Krijgen we een eerstejaarsprinsesje? Een koninklijke sloep?’ Helaas, helaas… geen geheimzinnigheid, geen prinsessen, sloep of codetaal: RVD’17 staat in onze wereld voor Roeivereniging Dronten.

Een bezoek aan RVD’17 is geen glitter, glamour of een van de drie AAA’tjes, maar eenvoudige hardwerkende mannen Raymond en Jan Willem. De eerste heeft wel in een roeiboot gezeten, de tweede nog nooit. Samen timmeren ze in Dronten een roeivereniging uit de grond. Doelgericht en onbescheiden. Zo heeft de kleinste vereniging naar eigen zeggen wel ’t grootste gazon! Je moet je ergens mee onderscheiden.’

Wat me ook nu weer opvalt: wat een prachtig water hebben ze daar toch in de polder. Breed, diep, rustig, mooie ‘Langstrecken’. Wat een kansen. Zelfs een Leyenaar als Barend, toch verwend met Galgewater, Oude Rijn, Nieuwe Rijn, Vliet, Oude Vest en de Singels, is zichtbaar onder de indruk. Het water daar lonkt en roept… Dat het mooi roeiwater is weet onze nationale equipe. Bijna even vaak als op de Bosbaan trainen ze vanaf roeivereniging Pampus op de Grote Vaart in Almere. 

Maar het leukste water in de polder is toch wel het Gelderse Diep, oftewel onze Vijfde Roeibaan… De Vijfde roeibaan, is die er dan? 

Verder van Bosbaan, WAB en – vooruit dan – Zuid-Willemsvaart komen de meesten niet. Een enkeling, boven de veertig óf van boven Assen, pinkt nog een traan weg om het verlies van Harkstede, de ex-vierde. Maar de vijfde?

Roeivereniging Pontos, Lelystad meldt zich: ‘Die vijfde baan hebben wij. Pal voor de deur, prcies 2k, en speciaal voor ons gemaakt: destijds twee wedstrijdbanen én een oproeibaan.

Dat kwam zo: onze leden Ernst jan Harmsen (Wageningen, Argo), en Gidi Cals (Delft, oud-Proteus) hebben zich hier hard voor gemaakt. Ernst Jan werkte bij de Rijksdienst IJsselmeerpolders bij stedebouw die ook sportaccomodaties ontwikkelde. Het geschikt maken van het afgedamde stuk Lagevaart / Gelderse Diep voor roeiwedstrijden was een relatief goedkope zaak. Zo kon vanaf de tekentafel worden geregeld dat er midden in de stad een baan van 30 m breed en ruim 2 km lang vanaf ons clubhuis loopt, dat er bij de start een soort startkom is, dat de bruggen daar 30 m overspanning (vrije doorvaart, zie artikel vorige week) hebben en dat er een fietspaadje ligt.’ 

Goed beschouwd en met een beetje fantasie ligt daar in Lelystad een soort polder-Henley waar ploegen boord aan boord door de stad kunnen raggen: ik krijg er nu al zin an… alleen nog iemand die die zo’n event eens gaat organiseren: ik krijg visioenen van  ‘Lily goes Henley’… en de hele polder-chique op bezoek.

@MariekeBal, mag ik jou vast uitnodigen?

PS: dat we ons als roeiers tevreden stellen met maar vijf roei-accommodaties verbaast me nog steeds. Volgende  week meer daarover.

Feike Tibben is bestuurslid van de Koninklijke Nederlandsche Roeibond, met als portefeuille sportontwikkeling. Zit in z’n derde sportleven, na atletiek en wielrennen. Roeide eerst bij Hemus in Amersfoort, nu bij ‘t Diep in Steenwijk. Praat meer over sport dan dat ie zelf op het water is.

Lees alle bijdragen van FeikeTibben hier.

2K op het balkon

Redactie Roei! Lichte Dames Phocas

Door Danique Dinjens – Lichte Dames Phocas | 4 juni 2020

Net als de rest van mijn ploeg heb ik, Danique, een eigen alternatief trainingsdoel bedacht voor deze periode.

Aangezien we normaal wedstrijden varen van 2 kilometer, leek het mij leuk om dit seizoen toch nog een 2k te racen op de ergometer. Toen ik mijn plan ging uitwerken kwam ik erachter dat ik graag meer controle wilde tijdens een 2k en zo is mijn huidige trainingsplan ontstaan: 3 periodes van een maand, met als afsluiter van iedere maand een 2k op de ergo.

Afgelopen weekend was het einde van mijn eerste maand en dus mijn eerste 2k. Het doel van deze 2k was meer zelfvertrouwen te hebben, mijzelf meer voorbereid te voelen en om het volledige raceplan te volgen tijdens de race.

Helaas mogen we momenteel niet op Phocas ergometeren, dus ik moet ergometeren op mijn balkon. Naast mijn kruidenrek en hortensia is er nog precies genoeg ruimte voor de ergometer.

Af en toe heb ik zelfs een toeschouwer die langsloopt, dus het lijkt enigszins op de NKIR. Daarnaast is het gelukkig de laatste tijd erg mooi weer in Nederland. Zo kan ik tijdens het ergometeren meteen werken aan mijn kleurtje, het enige nadeel is de tanline van mijn roeipakje.

Na een maand lang wedstrijdspecifiek trainen was ik natuurlijk nog wel enigszins zenuwachtig, maar ik voelde me klaar voor die 2 kilometer. Ik nam mijn wedstrijdplan nog een keer door en begon toen aan mijn eerste 2k van dit schema.

Het plan was om de eerste keer boven mijn huidige PR te zitten, zodat ik mij kon focussen op de race en niet op mijn split. Na 1500 meter besloot ik toch wat meer gas te gaan geven en eindigde ik mijn 2k met een mooie eindsprint.

Deze week ga ik lekker rustig fietsen en skiffen, maar de week erna ga ik weer knallen op de ergo. Op naar die tweede 2k.

Voor geïnteresseerden: we hebben ook een Instagramprofiel waar we regelmatig foto’s en filmpjes plaatsen van onze belevenissen op het water en op de kant: @phocaslightladies.

Henley

Redactie Roei! Marieke Bal

Door Marieke Bal, British Rowing | 24 juni 2020

Afgelopen weekend bezocht ik Henley-on-Thames voor een picknick en wandeling met de hond. Eigenlijk zou op dat moment Henley Women’s Regatta plaatsvinden. De rivieroever zou vol staan met toeschouwers en de een na de andere side-by-side race zou langs zijn gekomen. Hoe anders was het dit jaar! Op zaterdag zagen we een handvol skiffeurs en een familie-dubbeltwee voorbij komen en dat was het.

Het pittoreske dorpje Henley is elk jaar het toneel van Henley Women’s, Royal en de Masters Regatta. Het grootste en meest prestigieuze evenement is ‘Royal’ zoals het in de roeiwereld wordt genoemd. De laatste jaren zie ik steeds meer Nederlandse roeiblazers voorbij komen tijdens het eerste weekend van juli. Super leuk!

Sinds ik in Engeland roei is het altijd het hoogtepunt van het jaar. In Nederland heb ik als roeister nooit zo’n focus op een specifieke wedstrijd gezien. De Varsity komt er het dichtst bij als je kijkt naar de tradities en de NSRF Slotwedstrijden als je het wil vergelijken qua feestjes. De Holland Beker qua niveau en het internationale deelnemersveld.

Wat mij blijft verbazen en soms ook frustreert in Engeland is dat alles gemeten wordt in Henley-termen. Je bent een goeie coach als je ploeg Henley wint. Je bent een goeie roeier als je Henley wint. Sommige olympiërs vinden de Henley-overwinning mooier dan een olympische medaille. Zo groot en belangrijk is de wedstrijd hier. Als ik kijk naar het verhogen van participatie in de roeisport helpt die focus niet. Door Henley Royal de enige wedstrijd te maken die ertoe doet verlaten junioren op school de sport omdat ze niet zo competitief willen zijn en hetzelfde geldt voor 18- tot 30-jarigen. Bij de grote verenigingen train je om Henley Royal te winnen of helemaal niet. Er lijkt geen groep roeiers te zijn die traint om andere wedstrijden te winnen en lekker 4 à 5 keer in de week in de boot te stappen. Het is alles of niets. Dat is heel mooi maar zorgt er ook voor dat roeiers volledig stoppen met de sport omdat ze geen 12 keer per week willen trainen en andere prioriteiten hebben. Gelukkig komen alle gestopte roeiers wel allemaal bij elkaar in dat kleine dorpje om vele glazen pimms te drinken in mooie jurkjes en fel gekleurde blazers. De Britten weten tenslotte wel hoe het heurt.

Foto Marieke Bal

Marieke Bal is Head of Membership bij de Britse Roeibond. Ze kwam in 2005 voor het eerst in aanraking met roeien toen ze lid werd van Tilburgse Studenten Roeivereniging Vidar en is sinds 2014 in een boot te vinden op de Thames in London. Momenteel maakt ze deel uit van de damessectie bij Tideway Scullers School.

Lees alle bijdragen van Marieke Bal hier.

Definitief?

Redactie Roei! Evelien Korving

Weinig tekst voor deze column maar wellicht zeggen beelden dit keer meer dan 400 woorden…

RV Rottelandje; wie weet tot volgend jaar!

Evelien Korving, geboren in 1963, roeit sinds de zomer van 2004. Voorheen waren judo, zwemmen, tennis, basketbal en wielrennen haar sporten. Maar bovenal: alpinisme. Als jong kind namen haar ouders haar mee de Alpen in. Dat leidde in de puberteit tot het volgen van klimcursussen en vanaf haar 18e tot het gidsen van groepen in de Alpen. Aan die klimpassie kwam een ongewild einde door een zware schouderblessure. Na de revalidatie daaraan, vooral door roeien bij RV Rijnland in Voorschoten, werd dit de nieuwe passie. Al in 2007 deed ze mee aan haar eerste FISA-Masters in Zagreb. Ze woont sinds 2015 aan de Hollandse IJssel in Gouda, en ook dáár kan geroeid worden.

Lees alle bijdragen van Evelien Korving hier.

Enquête & oceaanroeien!

Redactie Roei! Kees Verweel

Door Kees Verweel | 20-6-2020

Afgelopen woensdag ging de sloeproei-enquête online, en deze is inmiddels al ruim 400 keer ingevuld. Samen met de FSN peilen we bij sloeproeiend Nederland de bereidheid om weer wedstrijden te gaan roeien vanaf september. Uiteraard als dit dan inmiddels toegestaan is, en er enige training mogelijk was. Het overgrote deel van de respondenten blijkt nog graag wedstrijden te willen roeien dit jaar.
Maar het valt ook op dat een vrij groot percentage aangeeft nog te twijfelen of nu al heeft besloten niet meer te gaan roeien in wedstrijdverband in 2020. Wat ook opvalt is dat de grootste motivatie om mee te doen aan wedstrijden het sociale deel betreft. Slechts een klein percentage kiest voor het meten van de sloeproeikrachten met anderen, de meesten missen vooral de gezelligheid met het eigen team, en willen graag andere teams ontmoeten, ook als we 1,5 meter afstand moeten aanhouden. En dit geeft precies aan waar het bij sloeproeien toch vooral om gaat, samen met andere teams fanatiek een race roeien, maar voor- en achteraf elkaar ontmoeten en de dag bij voorkeur gezellig afsluiten met een feestje!
De enquête staat nog open tot zondagavond, waarna we de resultaten eerst naar de FSN en wedstrijdorganisaties sturen. Hopelijk geeft dit hen wat steun met betrekking tot alle afwegingen… Volgend weekend publiceren we de resultaten op sloeproeienNL.

Nu het wedstrijdseizoen al maanden stil ligt, had ik mooi tijd om de site verder uit te bouwen. Naast sloeproeien was al veel informatie terug te vinden over Pilot-gig roeien, St Ayles Skiff roeien en Ocean rowing. Ik wil het liefst alle vormen van boordroeien samenbrengen op één website. Afgelopen weken heb ik de nieuwe pagina Oceaanroeien toegevoegd. Eind 2020 gaan maar liefst 9 Nederlanders aan de beroemde en zware Talisker Whisky Atlantic Challenge meedoen! Waarvan 8 dames!! Deze ultieme roeisport mag natuurlijk niet ontbreken op de site, zeker omdat de meeste Nederlandse oceaanroei(st)ers een sloeproeiachtergrond hebben! Ook in 2021 gaan twee sloeproeiers – Team Migaloo – meedoen met deze loodzware oceaanoversteek. Wij gaan komende maanden de Atlantic Dutchesses, de Dutchess of the Sea en wereldrecordhouder solo oceaanroeien Mark Slats volgen bij hun voorbereidingen en oversteek in december!

Kees Verweel (1963), actief sloeproeier sinds 1980. Woont met Silke aan de Oosterschelde in Kattendijke (Zeeland). Drie volwassen kinderen.
Initiator en beheerder van www.sloeproeien.nl. Bij diverse verenigingen geroeid, eind 2019 medeoprichter van de nieuwe club Sloeproeien Zeeland waar we in de 6-riemer Seelandia roeien.

Lees alle bijdragen van Kees Verweel hier.

De factor R

Redactie Roei! Feike Tibben

Door Feike Tibben | 19 juni 2020

‘Er wordt gewerkt aan een plan voor de bouw van een nieuwe fietsbrug over de Rotte, net ten noorden van Rotterdam… roeiers maken bezwaar… de brug voldoet niet aan de richtlijnen die de bond heeft opgesteld… en die zullen worden overgenomen in de Richtlijn Vaarwegen 2020...’

Dit was zo maar een berichtje, recent op ROEI.NU. Een situatie waar we als sport zo vaak me te maken krijgen: een ontwikkeling bedreigt of hindert ons vaarwater.

Ook een bericht waar een wereld achter zit: Richtlijnen van de Bond? Richtlijn Vaarwegen 2020?  Ik neem jullie mee in de wereld van de KNRB-commissie Roeiwateren en de KNRB-commissie Infrastructuur. Twee commissies die als een gewiekste twee-eenheid op de achtergrond verenigingen direct of indirect ondersteunen zodat we onze sport kunnen blijven beoefenen. Omdat ze zoveel op de achtergrond werken, zet ik ze in de spotlight.

De commissie Infrastructuur adviseert verenigingen over gebouwen en locaties, dat weten ze in Nijmegen, Groningen, Delft, etc maar al te goed. Minder bekend is dat deze commissie ook formuleert ook wat geschikt roeiwater is: hoe breed, hoe diep, hoe hoog minimaal de bruggen etc. Die criteria worden vastgelegd in het KNRB-handboek accommodaties.

Net als de maten van een voetbalveld, de lengte van een ijsbaan of de hoogte van een volleybalhal hebben we dus ook richtlijnen voor de roeiverenigingen. Verenigingen kunnen deze gebruiken bij nieuwbouw óf voor bescherming van hun roeiwater, zoals in Rotterdam gebeurt.

Dat handboek wordt steeds actueel gehouden, Dit jaar is er weer een herziening. De verenigingen hebben afgelopen week een vragenlijst gekregen.  

Die andere commissie, de commissie Roeiwateren, brengt in kaart waar er in Nederland geroeid wordt en hoe vaak. Op het plaatje onder aan dit artikel staat een screenshot van een deel van de GIS-kaart waar aan gewerkt wordt. Het screenshot laat het roeiwater in een deel van Noord Holland zien. De dikte van de lijn geeft de roei-intensiteit weer. De Amstel als dikste, niet verwonderlijk, maar ook De Zaan en de Ringvaart doen lekker mee.

Met deze kaart en de eisen uit het handboek in de hand spreekt de commissie met waterbeheerders. En dan komen ze te spreken met deskundigen over CEMT-klassen, ZM- en M-routes, verbindingswater, ontsluitingswater, en boottypes A,B,C en D. Allemaal typeringen van water en boten, met één gebrek: géén aandacht voor roeiers. Gelukkig komt nu langzaam beweging in. Rijkswaterstaat lijkt de roei-eisen mee te nemen in de nieuwe Richtlijn Vaarwegen 2020. Onze bondsrichtlijnen worden dan (rijkswater-)Staatsrichtlijnen. Dat helpt.

Maar ja, dat is mooi van Rijkswaterstaat… we hebben nog zoveel andere waterbeheerders: provincies, waterschappen, gemeenten… Als we die ook allemaal moeten bewerken… Zou het niet veel mooier zijn als we als roeiers op de vaarkaart een eigen beschermde aanduiding krijgen waar ánderen rekening mee moeten houden: ‘R-water’? Met de eisen uit het handboek en de vaarwegen van de GIS-kaart zouden we met één zo’n letter ons roeiwater kunnen beschermen. Beschermen tegen bruggen óver het water (De Maas, Nautilus, Skadi, Rijnmond, Stichting Roeivalidatie), tegen brugpijlers ín het water (Proteus, Laga), tegen de harde oevers (Gyas), tegen te veel andere boten (Naarden, De Hertog), tegen te hoge snelheden (waar niet), of dat allemaal tegelijk (Orca, Viking, Triton). 

Zo’n R is niet alleen op de Rotte, maar voor alle Roeiers van belang.

Feike Tibben is bestuurslid van de Koninklijke Nederlandsche Roeibond, met als portefeuille sportontwikkeling. Zit in z’n derde sportleven, na atletiek en wielrennen. Roeide eerst bij Hemus in Amersfoort, nu bij ‘t Diep in Steenwijk. Praat meer over sport dan dat ie zelf op het water is.

Lees alle bijdragen van FeikeTibben hier.

Pubs

Redactie Roei! Marieke Bal

Door Marieke Bal, British Rowing | 16 juni 2020

Britten en pubs. Het is een cultuurverschil met Nederland waar ik echt van kan genieten. Waar je in Nederland uit eten gaat of ergens een drankje gaat doen, komt het zelden bij hetzelfde gevoel dat je hier krijgt als je de hele zondagmiddag met vrienden aan een tafel zit, aan de bar je eten en drinken bestelt en niemand je na een paar uur aankijkt of je misschien je tafel vrij wil maken voor nieuwe gasten. Mensen gaan vaak niet bij elkaar op bezoek maar gebruiken de pub (ook wel ‘local’ genoemd) als tweede huiskamer om vrienden te zien. Geen verrassing dus dat tijdens de lockdown velen de pubs het meest misten. Sinds enkele dagen zijn de pubs weer open. Hoewel er van gebruikmaken van toilet, tafels en stoelen nog geen sprake is, staan er lange rijen voor de deuren en staat men keurig gepreid drankjes te drinken in de avondzon.

Zelf ging ik zaterdag voor het eerst in zo’n 3 maanden naar een sociaal evenement buiten de deur. Een vriendin was jarig en vierde dat in een park. Na zo lang thuis zitten voelt het onwennig om in een iets grotere groep mensen te zijn. Aangekomen in het park bleek dat de social distance niet echt streng wordt nageleefd. Groepen vrienden zaten wel netjes met afstand van vreemden maar echt niet van elkaar. Zeker met Mabel (onze puppy) trekken we veel aandacht, het afstand houden gaat dan al snel mis. Het aantal mensen met mondkapje dat haar toch komt aaien blijft me verbazen.

Tijdens mijn werk had ik een interessant gesprek met een coach van een van de grotere studentenroeiprogramma’s over hoe we studenten in de sport houden na het afstuderen. Er is natuurlijk een raar einde aan het collegejaar gekomen en voor sommigen aan hun studententijd. We spraken over het opzetten van betere verbindingen tussen unversiteits- en burgerroeiverenigingen zodat meer studenten verder gaan met roeien op het niveau dat ze zelf willen. Het sociale aspect van mensen te ontmoeten in je nieuwe woonplaats is daarbij erg belangrijk. Ik denk dat alle sportverenigingen hier een hele belangrijke rol bij spelen. Hopelijk mogen ze snel weer open!

Pub ‘Watermans Arms’ | Foto Marieke Bal

Marieke Bal is Head of Membership bij de Britse Roeibond. Ze kwam in 2005 voor het eerst in aanraking met roeien toen ze lid werd van Tilburgse Studenten Roeivereniging Vidar en is sinds 2014 in een boot te vinden op de Thames in London. Momenteel maakt ze deel uit van de damessectie bij Tideway Scullers School.

Lees alle bijdragen van Marieke Bal hier.

Covidfasering

Redactie Roei! Willem van Schelven

Door Willem van Schelven | 15 juni 2020

Ik herinner het mij nog goed: eindeloos gepeuter om het trainingsschema van de boys nóg iets beter te maken, van de ene naar de andere twee- of driewekelijkse cyclus, en uiteindelijk dat belangrijke kwalificerende toernooi, om de gang naar de WK nóg een keer te kunnen maken. En dan tenslotte daar niet alleen een finaleplaats, maar nu ook eens een blik!

Bij – alweer – een opruimactie kwam ik die klapper uit mijn coachperiode 1985-1989 tegen. Met de periodisering van een jaar, van de maanden. Met testresultaten. En de veranderingen in de schema’s als de testen niet optimaal waren: toch net iets meer KUV, of RITE, of ID, tussen de geplande snelheids- en intervaltraining door; of in die éne week toch wat meer rust, een hersteltraining extra.

Coachen heb ik voor het eerst gedaan op mijn 18e, bij de Goudse: een lichte skiffeur, die op zijn beurt ons in de dubbeltwee onder handen nam. Wat ik zelf vanaf mijn 13e qua begeleiding heb meegemaakt was in die eerste periode, zo tot eind jaren ’70, te vatten onder de term ‘behelpen’. Geen of te weinig coaches, deels een mager niveau. Trial and error. Uiteindelijk meestal zónder coach, alleen een schrift waarin je de zaak bijhoudt. Werkt je aanpak niet, dan volgend jaar anders doen !

Die aanpak gold aanvankelijk net zo goed bij het coachen van anderen. Dat alles kreeg pas duidelijk meer basis toen – rond 1980 – de professionalisering op gang kwam, bijv. met de artikelenreeks in het bondsorgaan ‘Roeien’, onder de titel ‘Coach-technisch bijvoegsel’, later ‘Macolinologica’. Kennis, door coaches als Jan Klerks en Guus van der Werff, en later de kakelverse bondscoach René Mijnders, opgedaan op diverse studiebijeenkomsten zoals in het Zwitserse oord Macolin (Magglingen). O.a. fasering van de trainingsopbouw kwam daar aan de orde: per seizoen, per maand, per wedstrijdcyclus. Léérzaam.

Al die kennis, later aangevuld met nog meer artikelen, congressen, overleg met andere coaches, het hielp: eerst bij het coachen van een Triton tweezonder, die onverhoopt uiteenviel. Later bij skiffeur Jan van Bekkum: eerst alleen in zijn skiff; later ook in een senioren-B dubbelvier, uiteindelijk in de dubbeltwee, met Theo Nieuweboer, waar tenslotte (1988) ook die WK-medaille er kwam.

Véle jaren later mocht ik nog eens dunnetjes op coach-herhaling: bij allerlei dames-Mastersploegen. De ‘belegen’ kennis bleek voor dat gremium nog steeds genoeg; af en toe was er een overwinning op een FISA-Masters toernooi .

Enige basiskennis is aanwezig, dus je zou zeggen: ook met zo’n corona-intermezzo moet je wel weten hoe de zaak aan te pakken. Maar nee: niks van geleerd. Een tijdje terug schreef ik nog dat deze periode van géén wedstrijden en géén verplichtingen enigszins voelde als een ‘soort bevrijding’. Lekker op de racefiets. Lekker lange stukken roeien, één keer per week een ID, om hart en longen op peil te houden. Mijn sportschool – waar ik iedere winter probeer om niet méér te verliezen dan die jaarlijkse 3% achteruitgang van de spierkracht die je boven de 60 sowieso hebt – die sportschool nu hield er een tijdje terug mee op. Nieuwe uitgezocht, die meteen al weer dicht ging vanwege corona. ‘Ach, doen we in het najaar wel weer krachttraining’. In de boot: geen KUV, geen RITE, geen sprint- en snelheidstraining.

Sinds en paar weken mogen we weer op de WAB. Roeien zonder Rotte-bochten en rottige bootjes. Home-sweet-home. Lekker rechtuit rammen. Dus – gewoon voor de lol – een aantal keren een sprintje. Opgeteld niet eens meer dan 100 vollekrachthalen.

Die avond, én de volgende dag: enórme spierpijn. Harde les: aftakeling!

Conclusie: we gaan weer gewoon een doel stellen. We gaan weer een fasering maken, een schema volgen. Eind september: de Goudse Mijl!!

Foto Evelien Korving

Willem van Schelven (1948) roeit wedstrijd vanaf zijn veertiende en gaat niet van die verslaving af komen. Coachte lange tijd, zowel junioren, senioren als Masters, van beginnelingen tot WK-gangers. Is lid van Poseidon, maar roeit ook vanuit huis op de Hollandse IJssel, en op de Willem-Alexander Baan.  Is mede-oprichter en secretaris van SWMN, lid van de Commissie Wedstrijden van de KNRB, initiatiefnemer van de Dutch Masters Open  en adviseur bij Waterline. Hoopt als trotse opa dat hij minstens één van de drie kleinkinderen later nog een keer een wedstrijd zal zien winnen.

Lees alle bijdragen van Willem van Schelven hier.